Afscheid en verjaardagsfeestjes

Maandag 24 januari 2011

Vandaag was de laatste dag dat Hetty meeging de kinderen naar school te brengen. Dat was wel even speciaal voor haar. We, Arno en Karin, merken aan Hetty haar reactie dat het einde van haar bezoek nadert. Ze wordt stiller, trekt zich iets meer terug en gaat iets vaker bakken in de zon. De laatste zonnestraaltjes meepikken. In het begin was ze gehaast en had geen rust. Na confrontatie hiermee vond ze zelf ook dat ze nu aan het einde meer rust heeft. Zoveel rust zelfs dat ze in de zon gaat zitten met een boek. Op school vroeg Marie Louise of ze met Sofie mocht spelen vanmiddag, maar de laatste dag met oma willen we even voor ons zelf houden. Sorry, andere keer mag het zeker lieverd. Karin had Hetty beloofd nog een keer een soep met yambo (okra) te maken. Dat werd dus de maaltijd voor de lunch. ’s-Middags thuis gebleven lekker zwemmen.

Dinsdag 25 januari 2011

Hetty nam vroeg in de ochtend al afscheid van Arno. Omdat we maar 1 auto hebben blijft Arno lunchen in Punda. Hetty bleef bij Jord, zodat ze de koffer in kan pakken en Jord lekker langer kan slapen. Karin bracht de meiden naar school. Sofie had haar stoere modus aangezet om het afscheid op haar manier te verwerken. “Ik ben blij dat oma gaat. Eindelijk weer rust en ze maakt alles kapot.“(oma heeft een potje zelfgemaakte jam van Karin laten vallen en ze heeft het frontje van een keukenlade er af getrokken) Cecilia kwam weer schoonmaken. Erg luxe hoor, twee keer in de week. Is ook wel nodig met zo’n groot huis, maar toch zeer luxe. Ons weer verbaasd over ramen lappen zonder water. Als je maar goed wrijft wordt het toch schoon. Kinderen samen opgehaald bij school. Omdat het de laatste maaltijd is worden er pannenkoeken gegeten. Hetty is stilletjes. Rond 15 naar Hato. Karin had de auto te ver bij de kaartjesautomaat van slagboom stil gezet., dus kon bijna niet het kaartje pakken. Na 2,5 jaar zal dit wel zo blijven, haha. Hetty bij baggage afgifte afgezet en afscheid genomen. Ook al hadden we het gister zo afgesproken het leek net of ze niet verwacht had dat dit het afscheid was. Kwam plots aan, zo leek het althans. We werden geknuffeld en bedankt. Tot juni en tot skype’s. Bij het weg gaan vroeg Sofie waarom oma zo’n rood hoofd had. Karin: “Oma moet huilen Sofie.” Sofie: “Nou ikke niet hoor.” Het besef dat oma naar Nederland gaat kwam bij Roos pas toen ze weer in de auto stapte. In de auto bleef Sofie in haar harde rol, dat ze blij was dat oma weg was en dat ze het grappig vond dat oma ging huilen. En ja, toen kwamen bij moederlief de tranen. Aan Sofie uitgelegd dat het logisch is dat je huilt als je je eigen kind en kleinkinderen zo lang moet missen. Gevraagd of zij als mama naar Nederland gaat of zij dan ook misschien moet huilen. Ja, dat wel. “Maar jij mag niet zonder ons weg!” Bij school in de buurt zagen we het vliegtuig in de lucht. We waren te vroeg om Arno op te halen, dus zijn we even omgereden. Moeders moest even kijken waar Noa woont, Sofie heeft daar morgen een feestje. Toen Arno Jord thuis uit de auto kwamen bij Jord pas de tranen. Zo heeft iedereen op zijn eigen manier het afscheid verwerkt. Het voelt nu heel leeg in huis. Leeg, maar het voelt ook weer goed dat we weer met zijn vijven zijn.

Woensdag 26 januari 2011

Geskypt met vaderlief. Weer even op de hoogte hoe het met oom Henk gaat. Hij heeft kanker en heeft nu zijn vervroegde chemo gekregen. Daarna pantomiem skype met Paul en IJske gehad. Zij hadden wel beeld, maar geen geluid. Was erg grappig. Na schooltijd hebben we Sofie naar Noa gebracht voor haar verjaardagsfeestje, dit keer een feestje thuis. Ze hebben cakejes versierd en een film gekeken. Sofie heeft echter geen film gekeken, dat vond ze stom. Ze heeft geknutseld. Lekkere eigenwijze tante, maar geen slechte keuze.Broerlief een mailtje gestuurd. Hij heeft (nog geen) skype en bellen is erg duur. Hij is vandaag 40 geworden. Ons kadootje heeft Hetty hem gegeven. 

Donderdag 27 januari 2011

Semi-broerlief is vandaag 40 geworden. Ook een mailtje met een singende oerangoetan aapje gestuurd, via You Tube. Robert heeft zaterdag een feestje gegeven, de foto’s hebben we per mail al kunnen bewonderen. Voor ons is het een drukke week vol verjaardagsfeestjes. De kinderen zijn erg populair. Na school hebben we snel tosti’s gegeten en Arno heeft ons met fietsjes afgezet bij het verkeersplein. Jord heeft hier zijn eerste verjaardagsfeestje. De fietsen op slot gezet, want we zijn anderhalf uur te vroeg. Anders kan Arno zijn uren niet maken, we hebben slechts 1 auto en met drie kinderen incl. fietsjes te lopen is hier geen doen. Het verkeer en de wegen zijn niet echt ingesteld op fietsende kinderen. We hebben ons vermaakt in de speeltuin en in de dierentuin. Rond 15 uur liepen we naar het verkeerspark. Hier rijden geen auto's en kinderen kunnen kennismaken met het verkeer incl. stoplichten, zeebrapad en tankstation. Het was al aardig druk met ouders en peuters. Als peuters een feestje vieren is het helemaal gebruikelijk dat ouders erbij blijven. Het grappige was dat er dus heel veel juffen en een meester peuters hebben die bij Semmy, de jarige, in de klas zitten. Er waren 5 juffen en 1 meester. Een juf blijkt de zus te zijn van juf Rosita, Jord’s juf. De zus loopt stage bij Roos in de klas. De kinderen hebben een leuk feestje gehad. Moeders heeft lekker geklets met Willemien, de moeder van Marie Louise (Sofie) en Wiebe (zat bij Jord en nu bij Roos) Er was ook een pinata en er was belachelijk veel snoep. Rond 17 uur was iedereen naar huis, alleen Arno was er nog niet. Alles werd al opgeruimd, dus zijn wij langs de dierentuin op de stoep richting huis gewandeld. Toen we net over gestoken waren werd er getuterd. Onze taxichauffeur. Thuis was iedereen op. De kinderen gingen zwemmen, moeders ging snel pitabroodjes klaar maken. Jord zwemt zonder bandjes, dus we moeten tegenwoordig badmeester spelen. (Zie eerder filmpje "Ik zag jou" op ons blog)

Vrijdag 28 januari 2011

Misschien kwam het door de drukke emotionele week, maar vandaag gaan de kinderen niet naar school. Sofie heeft koorts en pijn in haar hoofd. Bij het idee dat Roos alleen naar school moet zakte ze als een plumpudding in elkaar en keek heel ongelukkig. Schijt aan het feit dat de leerplicht hier voor 4-jarigen is, onze kleine meid is schoolziek. In Nederland hielden we haar wekelijks een middag of een dagje thuis. Dan is 5 weken fulltime naar school al fantastisch. Dus werd het een dag met drie kinderen thuis, waarvan een lamlendig, hangerig en koortsig. Cecilia en de tuinman kwamen ook, dus niet echt een relaxt dagje. Het is ook zo lullig om iemand te verbieden te zwemmen als je een zwembad in de tuin hebt. Dat hebben we dus ook niet gedaan. Sofie mocht heel even erin, maar mocht niet in de zon.