Nieuwjaardag 2011

Zaterdag 1 januari 2011

De nacht was erg onrustig verlopen. Veel herrie. Het leek soms wel een vuurwerkramp. Wij begonnen weer rond zevenen te leven, de rest van de stad lag nog uren te slapen. We wilden eigenlijk naar het strand, maar de regen dacht daar anders over. Er was een tropische regenbui met onweer geweest en in de ochtend bewolking met motregen. Zo erg dat ons zwembad voor de tweede keer sinds onze intrek in het huis overstroomde. Dit keer hebben we twee tuinslangen er in gelegd, een beetje gehoosd met een mopemmer en een wasteil en de pomp richting het riool aangezet. Door het prutweer, werd het dus geen strand. Het werd nieuwjaarsskypen en een telefoontje naar de opa van Karin. Die hadden we sinds ons vertrek niet meer gesproken, dus dat was fijn om hem weer even een teken van leven te geven. Tja, die generatie bereiken we niet met onze blog en skypen…dachten we. Maar gelukkig is er een lieve moeder en oom die onze berichten overbrengen, daarvoor onze dank. De rest van de dag was het een beetje een hang en baaldag. Het weer zat niet mee, we misten het thuisfront en onze spullen. Het is leuk om met de kinderen te fantaseren wat waar komt te staan en wat we eigenlijk missen. Door de meest rare dingen besef je opeens hoe lang je hier al bent. De vuilniszakken zijn op. Oh, dan hebben we al vijftien keer de vuilnis weggegooid en aanstaande dinsdag, vuilnis ophaaldag, hebben we al drie keer de container aan de straat gezet. Gescheiden afval kennen ze trouwens niet. Dat was in het begin wel erg tegen ons ideaal in. Zelfs de plasticjes van de vensterenveloppen werden niet bij het papier gegooid. Extremist, hè. Maar ja, dan kom je in een land waar zelfs de bierflesjes niet gerecycled worden. Het wendt dat wel, maar een prettig gevoel geeft het niet. Wel een makkelijker gevoel, je hoeft namelijk niet na te denken. In de supermarkt is het trouwens ook leuk om de Papiamentse benamingen van bepaalde dingen te lezen. Ribeye = Ribchi wowo. appel=apel, banaan=bakoba, boon=bonchi, zoet=duchi (wat ook lief en liefje betekend) Met de dames wordt er dagelijks een lees- en doeboek ingevuld voor kinderen die in het buitenland gaan wonen “Op reis naar Anderland”. Het is eigenlijk voor kinderen van 8 tot 12 jaar, maar met wat begeleiding ook goed voor jongere kinderen. Beetje aan de late kant, maar het is ook goed voor het verwerkingsproces. Ze moeten dan bijvoorbeeld aangeven wat ze niet leuk vonden in Vroegerland (Nederland) en wat ze leuk vinden in Anderland (Curaçao). In het boek worden allerlei voorbeelden gegeven. Als je een plant verplaatst je de wortels goed moet vrijmaken en dat mensen ook wortels hebben. Zo komt er een besef van je “roots”, je eigen identiteit, maar er zijn ook vragen over wat je weet van je toekomstige land. Dus is moeder nu dingen uit het Nederlands aan het opzoeken in het Papiaments.  Van het boek hebben we ook de andere variant “Het Geheim van Anderland”, die is hierna aan de beurt. De kinderen zijn er enthousiast over. Rond 17 uur overal in de stad weer geknal. Zoals in Nederland je een boefje bent dat je op 1 januari nog vuurwerk ’s-avonds afsteekt zo normaal is het hier. Wat in Nederland oud & nieuw vuurwerk is dat is hier vandaag. Heel liefelijk bijna schattig. Oké naarmate het donker werd nam het volume toe, maar gelukkig niet zo erg als gister. Het duurde weer even voordat we er doorheen sliepen. Lucky hebben we weer kalmeringstabletjes gegeven, maar dit keer moest ze buiten slapen. We hebben tenslotte niet voor niets een buitenhond.  Vandaag kroop madam zelfs door een hek om als nog via de zijkant in het appartement te komen. Gister mocht ze er wel in vanwege de knallers, ga dat een hond maar eens uitleggen. We hebben haar vier keer eruit moeten halen. We willen niet dat ze binnenkomt, maar het appartement moet luchten, want volgende week komt oma Hetty logeren. Het appartement riekt nogal naar eenzame opsluiting van een paar maanden.