Arno heeft vandaag een luxe begin. Hij hoeft pas om negen uur op kantoor te zijn. We konden dus nog relaxt met elkaar ontbijten. Hij in t-shirt en boxershort, het is namelijk veel te warm om in pak binnen te zitten zonder airco. Toen vadertje in vol ornaat op het punt stond om te vertrekken werd hij bijna omver geknuffeld. En wat ziet hij er mooi uit in pak! De kinderen waren lekker aan het knutselen en zwemmen. Moeders zat met haar hoofd bij de werkende echtgenoot. Hoe zat het hem vergaan? Kan hij zijn draai wel vinden? Etc.etc. Rond tien uur een sms-je van Arno dat het goed gaat op zijn eerste werkdag. Genoeg afleiding van skypend Nederland. Dit keer ook met drie meisjes uit Sofie haar oude klas. De tweeling, Mira en Louise, hadden Jamie te spelen. Roos wilde Isa, hun grote zus, zien dus die werd ook opgetrommeld inclusief haar vriendinnetje Tirza. Tirza is weer de zus van Marnix, Roos haar vriendje. Dus in korte tijd heb je contact met heel veel kinderen en waarschijnlijk indirect ook weer met hun familie als zij dit thuis vertellen. Tussen de middag kwam de arbeider naar huis voor de warme hap. Trok zijn pak uit en dook in het zwembad. Aan tafel erg vol van het prettige onthaal. We hebben ‘last’ van lawaaipapagaaien, geelvleugelamazone. Last, niet echt, maar ze maken zo’n herrie. Wel leuk. Het zijn twee koppeltjes die constant in de bomen rond het zwembad kwetteren. Na anderhalf uur ging Arno samen met Sofie weg. Sofie had een speelafspraakje bij Esqua. Vandaag helpende handen gebeld. Een meneer die de afwasmachine komt installeren. Hij belde Arno terug. Deze verstond het volgende; meneer van der vaart was er. Hij begreep er geen snars van, maar het bleek de tekst meneer van de vaatwasser. Toen dat eenmaal duidelijk was, was de afspraak snel gemaakt. Eind van de middag werd de oude afwasmachine verwijderd en de nieuwe geïnstalleerd. Een afspraak met de Handy Man voor de fan leek professioneel, maar vanmiddag was hij niet komen opdagen. Ten tijde van schrijven, dinsdagavond, is hij nog steeds niet langs geweest. Hopelijk nu donderdagmiddag. In de middag allerlei formulieren ingevuld voor de verzekeringen die nog afgesloten moeten worden. Wordt via de werkgever geregeld, maar het invullen moeten we zelf doen. Automatisering hebben ze niet uitgevonden, dus allerlei vragenlijsten. Vreselijk ouderwets en dan te bedenken dat daar weer mensen zich over moeten buigen. Rond half zes was Arno terug en nog steeds positief over de collega’s en het werk.
Dinsdag 4 januari 2011
Zo mooi als het gisterochtend was, zo vroeg moest vandaag de wekker. Om zes uur. Bah, lijkt wel werk. Oh, dat gingen we hier ook doen hè. Daarom verhuisde we naar Curaçao. Oeps, even vergeten. Meneer ging weer in pak weg, nu al zonder jasje. Voelde wel kaal. Arno heeft nog geen auto van de zaak, dus zitten de vier musketiers thuis vast. Lekker geknutseld, vliegtuigjes van eierdozen en boekjes gemaakt. Tijdens het voeren van Lucky hoorde Karin een leeuw schreeuwen. Dat kan niet, denk je. Nou, dat kan wel, want de dierentuin is hier een paar straten verderop. Zowel ’s-ochtends als ’s-avonds kan je de leeuw horen. Het zwembad werd weer schoon gemaakt. De mevrouw wist iemand voor het schoonmaken. Bleek later alleen op woensdag en zaterdag te kunnen. Sorry, maar als de kinderen op school zijn wil moeders de vrouw RUST en tijd voor zichzelf. En in het weekend willen we ook vrijheid, dus helaas terug bij af. Nu de technische man werkt komt de techniek aan op de technische vrouw. Dus werden er drie hekjes afgezaagd, met een Letherman en werden ze met tie-rips vastgemaakt. Twee onder een bestaand hek waar Lucky naar buiten kan ontsnappen. En aan een hek waar ze door heen is gekropen en zo bij het appartement en het zwembad kan. Een tropische regenbui kwam opzetten. Niet dat dit erg gevonden werd. De kinderen gingen in zwembroek in de regen dansen en later zwemmen. Het zwembad overstroomde weer, dus nu de pomp handmatig aangezet zodat het overtollige water naar het riool stroomt. We gaan niet meer klooien met slangen en emmers. Arno had een gesprek gehad met een collega. De bedoeling was dat ze het over werk gingen hebben, maar eerst was het tijd voor een cultuurles. Zo werd even per land aangegeven wat van belang is als je iemand aanneemt, omdat hij vroeg naar een goede manier om een hulp aan te nemen. Colombianen en Dominicanen gaan er met je man vandoor, met als doel uiteindelijk als Europeaan in Spanje te komen. Jamaicanen stelen alles wat los en vast zit. Haitianen zijn goed, maar spreken Frans en je moet ze alles leren anders gooien ze bleekmiddel bij de gekleurde was. Guyanen spreken wel Engels maar dat is niet te verstaan. Eigenlijk hebben ze allemaal sociale problemen. Kortom het moet een Curaçaose zijn. Dit is kennelijk op het eiland het beeld. Ook hebben zij uitvoering gesproken over arm vs rijk en blank vs zwart. Ander punt wat besproken werd was het afzetten tegen de Nederlanders en Nederland. Conclusie van Arno is dat Curaçao nu in de puberteit is en zich afzet tegen de ouders, Nederland. Als Curaçao volwassen is dan zal Curaçao onafhankelijk worden en de relatie met de ouders milder worden. Uiteindelijk was de tip voor ons ‘wie goed doet, goed ontmoet’. In de middag met de dames mailtjes gestuurd naar hun oude juffen. Sofie typt het zelf, vooral veel kusjes xxx. Bij Roos typt moeders, mevrouw dicteert.
Ik ben op Curacao.
Ik vind het leuk, omdat er gekleurde huizen zijn.
Ik ben hier met de hele familie.
We wonen in een huis met een zwembad.
En we hebben een hond en nog steeds een kerstboom.
Ik ga morgen naar school.
Ik vind het niet zo heel leuk, maar wel een beetje.
Ik vind het niet zo leuk, omdat alle jongetjes heel hard racen op het
schoolplein.
Ik vind jou de allerliefste juf.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxROOS
Met het avondeten kwam vooral bij Sofie het besef dat morgen de school begint. Zij uitte het in ieder geval. Bij Roos kwam de onrust toen ze op bed lag. Ondanks de tegenzin en het grote onbekende waren ze redelijk snel inslaap gevallen. Jord was nadat hij tegen de muur aan was gelopen heel snel knock-out. Voor het slapen gaat hij altijd stompen tegen Arno, maar dit keer ging het niet goed nadat Arno al stop gezegd had. Grote bult op zijn voorhoofd was het gevolg. Na het bedritueel ging Arno een fitness-apparaat ophalen dat ons aangeboden was via www.marktplaats.an Een koopje, voor 35 euro. Zo meteen hebben we voor 110 euro een fitnesstoestel en een crosstrainer. De crosstrainer hadden we in NL via www.marktplaats.nl Dat is een stuk voordelig dan een fitnessabonnement. Toen Arno bij het hek stond met de auto bleek dat Lucky toch waaks is. Zij begon opeens erg te blaffen. Dus hebben we Lucky even met haar riem aan het hek vastgebonden en zo het apparaat naar binnen getild. Wat al fitness op zich was.
Woensdag 5 januari 2011
De dag is aangebroken dat de vrolijke vrijheid voorbij is. De kinderen en manlief moesten vandaag aan de arbeid. Arno kon later beginnen, dus we konden beiden mee naar school. Om 5.45 uur stond de wekker. Donker. Om zes uur werden de kinderen gewekt. Met slaperige oogjes werd een broodje gegeten. Gelukkig gister al de broodbakjes klaar gemaakt. De school kent twee pauzes, om half negen een boterhammetje en om elf uur een koekje of wat fruit of groente. Dus ook twee bekers en dit alles in een koeltasje. Om kwart voor zeven in de auto, zodat we iets over zevenen op school zijn. In de auto onderweg was het gezellig. Bij de school werd het toch wat stiller. Arno bracht samen met onze peuterman Roos naar haar klas. Karin bracht Sofie, dit ging goed totdat mama weg ging. Sofie vocht tegen de tranen. Gelukkig zit ze naast Esqua en die begon een praatje met haar. Bij Roos was het afscheid nemen moeilijker. Er waren drie nieuwe kindjes en de tweeling vierde hun zesde verjaardag. De dag in groep 1 /2 begint in de kring. De juf schonk de betraande Roos geen aandacht vond Arno, dus die trok even aandacht van de juf. Roos had namelijk een zelf gemaakt boekje meegenomen waar ze zelf papa, mama, Jord, Sofie en Roos in had geschreven. Roos kreeg even aandacht, maar daarna moest de juf 12 ballonnen blazen. De juf lijkt niet goed meerdere dingen te gelijk te kunnen, want nu kreeg Roos weer geen aandacht. Ondertussen was vaders met Jord naar de peuterklas. Wel fijn dat we samen de eerste dag konden doen. Moeders bleef op een veilig afstandje nog even bij Roos in de klas. Roos droogde haar tranen. Toen Roos door had dat ze toch geen aandacht kreeg en moeders weg ging hielden de tranen op. Jord was meteen al weer in zijn hum bij juf Rosita en was lekker aan het spelen. We kregen nog net een kus toen we weg gingen. Op de terug weg naar huis hadden we alle twee een onrustig gevoel over de juf van Roos. We kijken het een week aan en anders… Nu tijd voor nieuwe zenuwen, Arno had om negen uur nieuwjaarsontbijt met de hele organisatie. De zenuwen waren niet nodig, het was prima verlopen. Moeders had na 3,5 week fulltime kinderen tijd voor haarzelf. Poep van Lucky wegscheppen en het beton afspuiten, wasje aan, overhemden strijken, fitnessen op het nieuwe apparaat, baantjes trekken, douchen, wasje ophangen, koffie drinken, dagboek bijhouden, email beantwoorden en toen was het al kwart voor twaalf. Alle ramen en luiken dicht want Leonie, de life-in van Lucas en Gea, kwam eraan. We hebben nog maar één auto dus Karin kon met Leonie mee en Arno zou vanuit zijn werk naar school rijden. In de auto veel tips van Leonie gekregen over speelafspraakjes en BAS, buitenschoolse activiteiten van de Schroederschool. Waarschijnlijk gaan we pas na de zomervakantie beginnen met de BAS. Kunnen ze ballet, turnen, drama, knutselen etc volgen na schooltijd. Om 12.15 waren we bij school om Jord als eerste op te halen, Arno was er inmiddels ook. Hij had het erg naar zijn zin gehad, zat nu lekker te kleien. Hij wilde alleen niet verven…krijg je vieze vingers van. Op het schoolplein had hij tegelijk met Roos buiten gespeeld, dus ze liepen liefelijk hand in hand. Op naar de dames. Arno stond bij Roos te wachten, Karin bij Sofie. Sofie moest al twee meisjes, en haarzelf, teleurstellen want ze mocht van moeders nog geen speelafspraakjes maken. Dat van de speelafspraakjes is een goed teken. De eerste week even alleen school lijkt ons vermoeiend genoeg. Roos had het ook erg leuk gehad en had niet meer gehuild. Op het schoolplein vond ze de racende jongetjes ook niet meer zo eng. Beide dames hadden een verjaardag, dus in de auto werd er gesnoept. Jord kreeg rozijntjes van Sofie. Er stond toch in de schoolgids geen snoep als traktatie?! Bij thuiskomst gingen de kinderen met vaderlief even plonsen. Moeders maakte pitabroodjes klaar. Na het eten vaders weer in het pak op naar kantoor. De slaapbank werd uitgeklapt en de olijke tweeling, Jord en Roos, gingen even liggen. Sofie zocht haar rust in knutselen. ’s-Middags heeft Karin geskypt met Berry en Alice, gechat met neef Marc in America. En samen met Roos het mailtje van haar oude klas beantwoord. Bijna elk kindje had een vraag gesteld, dus dat werd een lang mailtje terug inclusief foto’s. Daarna kwam oma Hetty online, aan haar vertelden de kinderen één voor één hun belevenissen van de eerste schooldag. Zo hoor je als moeder ook weer andere dingen over de schooldag. Al met al was het een goeie eerste schooldag geweest. In de laatste skype minuut werd er gebeld aan het hek. Een jongeman die geld inzamelde voor een schoolbus voor het baseballteam. Tien gulden gegeven. Misschien zijn we opgelicht, maar het gevoel was goed. Als het geen oplichting was hebben we in ieder geval al iets bij kunnen dragen aan de ongelijkheid tussen rijk en arm. Lucky heeft ook een stapje voorwaarts gedaan. Ze deed een tennisbal in de bek. Ze heeft nog niet door dat ze hem op moet halen als we de tennisbal gooien, maar ze heeft wel door dat het speelgoed is. In ieder geval hebben we ons opgegeven voor een basiscursus gehoorzaamheid en een individuele begeleiding.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten