Afscheid en verjaardagsfeestjes

Maandag 24 januari 2011

Vandaag was de laatste dag dat Hetty meeging de kinderen naar school te brengen. Dat was wel even speciaal voor haar. We, Arno en Karin, merken aan Hetty haar reactie dat het einde van haar bezoek nadert. Ze wordt stiller, trekt zich iets meer terug en gaat iets vaker bakken in de zon. De laatste zonnestraaltjes meepikken. In het begin was ze gehaast en had geen rust. Na confrontatie hiermee vond ze zelf ook dat ze nu aan het einde meer rust heeft. Zoveel rust zelfs dat ze in de zon gaat zitten met een boek. Op school vroeg Marie Louise of ze met Sofie mocht spelen vanmiddag, maar de laatste dag met oma willen we even voor ons zelf houden. Sorry, andere keer mag het zeker lieverd. Karin had Hetty beloofd nog een keer een soep met yambo (okra) te maken. Dat werd dus de maaltijd voor de lunch. ’s-Middags thuis gebleven lekker zwemmen.

Dinsdag 25 januari 2011

Hetty nam vroeg in de ochtend al afscheid van Arno. Omdat we maar 1 auto hebben blijft Arno lunchen in Punda. Hetty bleef bij Jord, zodat ze de koffer in kan pakken en Jord lekker langer kan slapen. Karin bracht de meiden naar school. Sofie had haar stoere modus aangezet om het afscheid op haar manier te verwerken. “Ik ben blij dat oma gaat. Eindelijk weer rust en ze maakt alles kapot.“(oma heeft een potje zelfgemaakte jam van Karin laten vallen en ze heeft het frontje van een keukenlade er af getrokken) Cecilia kwam weer schoonmaken. Erg luxe hoor, twee keer in de week. Is ook wel nodig met zo’n groot huis, maar toch zeer luxe. Ons weer verbaasd over ramen lappen zonder water. Als je maar goed wrijft wordt het toch schoon. Kinderen samen opgehaald bij school. Omdat het de laatste maaltijd is worden er pannenkoeken gegeten. Hetty is stilletjes. Rond 15 naar Hato. Karin had de auto te ver bij de kaartjesautomaat van slagboom stil gezet., dus kon bijna niet het kaartje pakken. Na 2,5 jaar zal dit wel zo blijven, haha. Hetty bij baggage afgifte afgezet en afscheid genomen. Ook al hadden we het gister zo afgesproken het leek net of ze niet verwacht had dat dit het afscheid was. Kwam plots aan, zo leek het althans. We werden geknuffeld en bedankt. Tot juni en tot skype’s. Bij het weg gaan vroeg Sofie waarom oma zo’n rood hoofd had. Karin: “Oma moet huilen Sofie.” Sofie: “Nou ikke niet hoor.” Het besef dat oma naar Nederland gaat kwam bij Roos pas toen ze weer in de auto stapte. In de auto bleef Sofie in haar harde rol, dat ze blij was dat oma weg was en dat ze het grappig vond dat oma ging huilen. En ja, toen kwamen bij moederlief de tranen. Aan Sofie uitgelegd dat het logisch is dat je huilt als je je eigen kind en kleinkinderen zo lang moet missen. Gevraagd of zij als mama naar Nederland gaat of zij dan ook misschien moet huilen. Ja, dat wel. “Maar jij mag niet zonder ons weg!” Bij school in de buurt zagen we het vliegtuig in de lucht. We waren te vroeg om Arno op te halen, dus zijn we even omgereden. Moeders moest even kijken waar Noa woont, Sofie heeft daar morgen een feestje. Toen Arno Jord thuis uit de auto kwamen bij Jord pas de tranen. Zo heeft iedereen op zijn eigen manier het afscheid verwerkt. Het voelt nu heel leeg in huis. Leeg, maar het voelt ook weer goed dat we weer met zijn vijven zijn.

Woensdag 26 januari 2011

Geskypt met vaderlief. Weer even op de hoogte hoe het met oom Henk gaat. Hij heeft kanker en heeft nu zijn vervroegde chemo gekregen. Daarna pantomiem skype met Paul en IJske gehad. Zij hadden wel beeld, maar geen geluid. Was erg grappig. Na schooltijd hebben we Sofie naar Noa gebracht voor haar verjaardagsfeestje, dit keer een feestje thuis. Ze hebben cakejes versierd en een film gekeken. Sofie heeft echter geen film gekeken, dat vond ze stom. Ze heeft geknutseld. Lekkere eigenwijze tante, maar geen slechte keuze.Broerlief een mailtje gestuurd. Hij heeft (nog geen) skype en bellen is erg duur. Hij is vandaag 40 geworden. Ons kadootje heeft Hetty hem gegeven. 

Donderdag 27 januari 2011

Semi-broerlief is vandaag 40 geworden. Ook een mailtje met een singende oerangoetan aapje gestuurd, via You Tube. Robert heeft zaterdag een feestje gegeven, de foto’s hebben we per mail al kunnen bewonderen. Voor ons is het een drukke week vol verjaardagsfeestjes. De kinderen zijn erg populair. Na school hebben we snel tosti’s gegeten en Arno heeft ons met fietsjes afgezet bij het verkeersplein. Jord heeft hier zijn eerste verjaardagsfeestje. De fietsen op slot gezet, want we zijn anderhalf uur te vroeg. Anders kan Arno zijn uren niet maken, we hebben slechts 1 auto en met drie kinderen incl. fietsjes te lopen is hier geen doen. Het verkeer en de wegen zijn niet echt ingesteld op fietsende kinderen. We hebben ons vermaakt in de speeltuin en in de dierentuin. Rond 15 uur liepen we naar het verkeerspark. Hier rijden geen auto's en kinderen kunnen kennismaken met het verkeer incl. stoplichten, zeebrapad en tankstation. Het was al aardig druk met ouders en peuters. Als peuters een feestje vieren is het helemaal gebruikelijk dat ouders erbij blijven. Het grappige was dat er dus heel veel juffen en een meester peuters hebben die bij Semmy, de jarige, in de klas zitten. Er waren 5 juffen en 1 meester. Een juf blijkt de zus te zijn van juf Rosita, Jord’s juf. De zus loopt stage bij Roos in de klas. De kinderen hebben een leuk feestje gehad. Moeders heeft lekker geklets met Willemien, de moeder van Marie Louise (Sofie) en Wiebe (zat bij Jord en nu bij Roos) Er was ook een pinata en er was belachelijk veel snoep. Rond 17 uur was iedereen naar huis, alleen Arno was er nog niet. Alles werd al opgeruimd, dus zijn wij langs de dierentuin op de stoep richting huis gewandeld. Toen we net over gestoken waren werd er getuterd. Onze taxichauffeur. Thuis was iedereen op. De kinderen gingen zwemmen, moeders ging snel pitabroodjes klaar maken. Jord zwemt zonder bandjes, dus we moeten tegenwoordig badmeester spelen. (Zie eerder filmpje "Ik zag jou" op ons blog)

Vrijdag 28 januari 2011

Misschien kwam het door de drukke emotionele week, maar vandaag gaan de kinderen niet naar school. Sofie heeft koorts en pijn in haar hoofd. Bij het idee dat Roos alleen naar school moet zakte ze als een plumpudding in elkaar en keek heel ongelukkig. Schijt aan het feit dat de leerplicht hier voor 4-jarigen is, onze kleine meid is schoolziek. In Nederland hielden we haar wekelijks een middag of een dagje thuis. Dan is 5 weken fulltime naar school al fantastisch. Dus werd het een dag met drie kinderen thuis, waarvan een lamlendig, hangerig en koortsig. Cecilia en de tuinman kwamen ook, dus niet echt een relaxt dagje. Het is ook zo lullig om iemand te verbieden te zwemmen als je een zwembad in de tuin hebt. Dat hebben we dus ook niet gedaan. Sofie mocht heel even erin, maar mocht niet in de zon. 

"Ik zag jou"

Vier weken voor je derde verjaardag kan je natuurlijk zwembandjes oubollig vinden. Jord vindt op zijn tweede dat het de hoogste tijd is om zonder bandjes te zwemmen. Helaas voor papa die net nieuwe Speedo zwembandjes gekocht heeft, maar die blijven lekker op het droge. Zie en bewonder onze nieuwe Pieter van de Hoogenband.

De Tao van Pim en Pom

Pom: Wat zou jij doen als je rijk was?

Pim: Vis kopen. Een heleboel; zoveel als ik niet op kon.

Pom: Dan had je de volgende dag niks meer. Een beetje kat eet geen vis van één dag oud.

Pim: Ja, maar… Ik moest toch iets met m’n geld doen! Jij zou toch zeker ook vis kopen?

Pom: (gewichtig) Jawel…Maar ik kocht hele kleine visjes. Zó klein dat je er doorheen kijkt, dat je er niet over denkt om ze te eten.

Pim: Wat heb je er dan aan?

Pom: Luister… Die vissen deed ik in een watertje. Een mooi stil watertje waar vissen gauw groot in worden.

Pim: Ah! Maar dan moest je wel de hele dag bij je watertje zitten om op te letten dat ze er niet uitsprongen of dat er geen andere kat met z’n poten aankwam.

Pom: Dat dacht je! Daar nam ik een arm klein katje voor. Die zat daar de hele dag voor mij op te letten. Daar gaf ik hem natuurlijk een salarisje voor.

Pim: Wat is een salarisje? Een vis?

Pom: Nee, een salarisje is wat je iemand voor zijn werk betaalt. Dat arme katje kreeg per dag één visjes van mij.

Pim: Dus is salaris toch een visje.

Pom: Nou ja, goed… Voor dat arme katje was salaris een visje. Nu gaan we verder. Mijn vissen in dat watertje beginnen groot te worden. Wat doe ik dus?

Pim: (likt zijn bekje af) Je eet ze op en je geeft mij ook wat.

Pom: Het zijn er veel te veel om in één keer op te eten. Wat doe ik dus? Ik huur een katje om drie vissen per dag te vangen. Drie vissen is een aardig maaltje.

Pim: Maar ik zou toch ook wat krijgen?

Pom: daar zullen we het later over hebben. Ik huur dus een katje…

Pim: Wat even… Ben je niet bang dat dat katje, als ie toch bezig is, ook een paar visjes voor zich zelf pikt?

Pom: Nee… Dat katje krijgt ook een salarisje. Net als het katje dat op het watertje moet passen. Een derde katje komt mij de visjes brengen. Zó uit het water.

Pim: Hi hi… Dacht jij nou heus dat je ooit één visje te zien kreeg? Die arme sloeber heeft ze onderweg allang opgegeten!

Pom: Dacht je maar. Ook het derde katje krijgt een salarisje. Een klein visje.

Pim: Hoe geef je hem dat dan?

Pom: Hele goeie vraag. Ik had ook nog een vierde katje. Een secretaris. Ik denk er zelfs over om jou mijn secretaris te maken, Pim.

Pim: Wat doet een secretaris?

Pom: Alle werkjes waar zijn baas geen zin in heeft. De visjes uitdelen aan de arme katjes en opletten dat ze er toch niet stiekem eentje meer nemen.

Pim: Maar de secretais moet toch zelf ook eten?

Pom: Precies. Voor zijn werkjes krijgt hij twee visjes per dag.

Pim: Ooo… En jij?

Pom: Ik? Ik drie. Drie grote.

Pim: Goed… Ik dóé het. Ik word jouw secretaris.

Pom: Hee… Daar kijk ik van op. Jij bent geen kat om twee visjes te eten als ik er drie eet.

Pim: (lacht slim) Ik moet er niet aan denken om jou te zijn. Nooit meer lekker slapen, nooit meer koeskoezen, nooit meer op kattekwaad uit!

Pom: (verbaasd) Waarom niet?

Pim: Omdat je altijd bang zou zijn.

Pom: Bang? Waarvoor?

Pim: Dat je watertje met vissen opdroogde, dat je vissen er uitsprongen, dat je katje er niet goed op paste, dat het katje dat de vissen vangen moest er ééntje voor zich zelf pikte, dat het katje dat ze jou brengen moest onderweg niet overvallen werd door andere katjes, dat je secretaris niet alle visjes zelf hield en niets aan de andere katjes gaf. Of… of dat die vier katjes samen op een dag het hele viswater leeg zouden stelen en jou er in gooiden omdat je zo’n verschrikkelijke rijke gierige kat was.

Pom: (denkt heel lang na; heel ernstig) Pim, zullen wij één ding afspreken?

Pim: Wat?

Pom: Dat we nóóit… nóóit in ons leven rijk zullen worden?

Pim: En als we nou per ongeluk toch rijk worden?

Pom: Dan geven we het weg. Aan hele arme katjes, die ook wel eens koeskoezen willen en kattekwaad uithalen. Afgesproken?

Pim: Poot erop!

Pom: Poot erop!

Uit De Mies Bouhuys Pim-en-Pomnibus

ISBN 90 214 53657

Iguanas at the Hilton beach resort Curacao

Druk druk druk

Vrijdag 7 januari 2011 kwam de zeecontainer met al onze inboedel!! Dus vandaar druk druk druk. De mannen van CMS hebben hard hun best gedaan. Het hele weekend dozen uitgepakt. De kinderen konden hun lol op met al hun speelgoed.



(let op dan zie je Karin haar Santa-Fe ook nog)

Zaterdag 8 januari 's-middags kwam ons eerste bezoek uit Nederland aan, oma Hetty is er. Vanaf de vliegtuigspotplek (mooi galgje-woord) hebben we het vliegtuig aan zien komen. Met veel geglunder werd ze onthaald op het vliegveld.


Zondag 9 januari werd er weer uitgepakt. Een ruimte van 2 bij 3 bij 2 ligt vol met lege dozen. Oh, wat is oma blij dat ze er is haha. Nee, ze heeft ook tijd voor vakantie, zwemmen en vooral veel geniet van de kinderen. Vanuit een zonnig Curacao werd Indra toegezongen voor haar 12e verjaardag. s'middags aten we een erg overheerlijke kip met een bierblik in z'n achterste uit de rookoven/BBQ.



Maandag 10 januari weer een dag met verhuismannen van CMS-moving. Ze hebben de lege dozen meegenomen, kastjes in elkaar gezet, zouden het trio-bed in elkaar zetten maar tot op heden (woe 12) hebben we de doos met schroeven niet gevonden. Vol trots lieten de kinderen hun nieuwe school aan oma zien.

Dinsdag 11 januari weer een dag met dozen uitpakken en spulletjes op zijn plek zetten. Nu is de speelhal klaar. Klinkt lekker casino-achtig, maar de kinderen hebben in de hal een hoek met al hun speelgoed. Jord heeft een mooie reclame foto-shoot gemaakt voor Frans, lees Van Leeuwen verhuizingen.

Woensdag 12 januari zijn de Linera-dames Punda gaan verkennen. Erg leuk steegje ontdekt, de Windstraat, met een gallery van Nena Sanchez waar Hetty een popcorn cq eierdozenshirt heeft gekocht. Vraag er naar als ze eind januari weer op Nederlandse bodem is.  En een winkeltje met hele dikke Chichi's. Karin heeft er een kado gekregen. Wat is nou een chichi? Chichi is de koosnaam voor een speciale vrouw, de oudste dochter of zus. In de volksmond betekent dit meer; raad, advies, wijsheid en moederliefde. Chichi komt tot leven in de beelden met verschillende handgeschilderd taferelen/figuren. Daarna moeten schuilen voor de regen bij de Waterfortboogjes en fruit gekocht bij de Floating Market.

Aan den arbeid

Maandag 3 januari 2011

Arno heeft vandaag een luxe begin. Hij hoeft pas om negen uur op kantoor te zijn. We konden dus nog relaxt met elkaar ontbijten. Hij in t-shirt en boxershort, het is namelijk veel te warm om in pak binnen te zitten zonder airco. Toen vadertje in vol ornaat op het punt stond om te vertrekken werd hij bijna omver geknuffeld. En wat ziet hij er mooi uit in pak! De kinderen waren lekker aan het knutselen en zwemmen. Moeders zat met haar hoofd bij de werkende echtgenoot. Hoe zat het hem vergaan? Kan hij zijn draai wel vinden? Etc.etc. Rond tien uur een sms-je van Arno dat het goed gaat op zijn eerste werkdag. Genoeg afleiding van skypend Nederland. Dit keer ook met drie meisjes uit Sofie haar oude klas. De tweeling, Mira en Louise, hadden Jamie te spelen. Roos wilde Isa, hun grote zus, zien dus die werd ook opgetrommeld inclusief haar vriendinnetje Tirza. Tirza is weer de zus van Marnix, Roos haar vriendje. Dus in korte tijd heb je contact met heel veel kinderen en waarschijnlijk indirect ook weer met hun familie als zij dit thuis vertellen. Tussen de middag kwam de arbeider naar huis voor de warme hap. Trok zijn pak uit en dook in het zwembad. Aan tafel erg vol van het prettige onthaal. We hebben ‘last’ van lawaaipapagaaien, geelvleugelamazone. Last, niet echt, maar ze maken zo’n herrie. Wel leuk. Het zijn twee koppeltjes die constant in de bomen rond het zwembad kwetteren. Na anderhalf uur ging Arno samen met Sofie weg. Sofie had een speelafspraakje bij Esqua. Vandaag helpende handen gebeld. Een meneer die de afwasmachine komt installeren. Hij belde Arno terug. Deze verstond het volgende; meneer van der vaart was er. Hij begreep er geen snars van, maar het bleek de tekst meneer van de vaatwasser. Toen dat eenmaal duidelijk was, was de afspraak snel gemaakt. Eind van de middag werd de oude afwasmachine verwijderd en de nieuwe geïnstalleerd. Een afspraak met de Handy Man voor de fan leek professioneel, maar vanmiddag was hij niet komen opdagen. Ten tijde van schrijven, dinsdagavond, is hij nog steeds niet langs geweest. Hopelijk nu donderdagmiddag. In de middag allerlei formulieren ingevuld voor de verzekeringen die nog afgesloten moeten worden. Wordt via de werkgever geregeld, maar het invullen moeten we zelf doen. Automatisering hebben ze niet uitgevonden, dus allerlei vragenlijsten. Vreselijk ouderwets en dan te bedenken dat daar weer mensen zich over moeten buigen. Rond half zes was Arno terug en nog steeds positief over de collega’s en het werk.

Dinsdag 4 januari 2011

Zo mooi als het gisterochtend was, zo vroeg moest vandaag de wekker. Om zes uur. Bah, lijkt wel werk. Oh, dat gingen we hier ook doen hè. Daarom verhuisde we naar Curaçao. Oeps, even vergeten. Meneer ging weer in pak weg, nu al zonder jasje. Voelde wel kaal. Arno heeft nog geen auto van de zaak, dus zitten de vier musketiers thuis vast. Lekker geknutseld, vliegtuigjes van eierdozen en boekjes gemaakt. Tijdens het voeren van Lucky hoorde Karin een leeuw schreeuwen. Dat kan niet, denk je. Nou, dat kan wel, want de dierentuin is hier een paar straten verderop. Zowel ’s-ochtends als ’s-avonds kan je de leeuw horen. Het zwembad werd weer schoon gemaakt. De mevrouw wist iemand voor het schoonmaken. Bleek later alleen op woensdag en zaterdag te kunnen. Sorry, maar als de kinderen op school zijn wil moeders de vrouw RUST en tijd voor zichzelf. En in het weekend willen we ook vrijheid, dus helaas terug bij af. Nu de technische man werkt komt de techniek aan op de technische vrouw. Dus werden er drie hekjes afgezaagd, met een Letherman en werden ze met tie-rips vastgemaakt. Twee onder een bestaand hek waar Lucky naar buiten kan ontsnappen. En aan een hek waar ze door heen is gekropen en zo bij het appartement en het zwembad kan. Een tropische regenbui kwam opzetten. Niet dat dit erg gevonden werd. De kinderen gingen in zwembroek in de regen dansen en later zwemmen. Het zwembad overstroomde weer, dus nu de pomp handmatig aangezet zodat het overtollige water naar het riool stroomt. We gaan niet meer klooien met slangen en emmers. Arno had een gesprek gehad met een collega. De bedoeling was dat ze het over werk gingen hebben, maar eerst was het tijd voor een cultuurles. Zo werd even per land aangegeven wat van belang is als je iemand aanneemt, omdat hij vroeg naar een goede manier om een hulp aan te nemen. Colombianen en Dominicanen gaan er met je man vandoor, met als doel uiteindelijk als Europeaan in Spanje te komen. Jamaicanen stelen alles wat los en vast zit. Haitianen zijn goed, maar spreken Frans en je moet ze alles leren anders gooien ze bleekmiddel bij de gekleurde was. Guyanen spreken wel Engels maar dat is niet te verstaan. Eigenlijk hebben ze allemaal sociale problemen. Kortom het moet een Curaçaose zijn. Dit is kennelijk op het eiland het beeld. Ook hebben zij uitvoering gesproken over arm vs rijk en blank vs zwart. Ander punt wat besproken werd was het afzetten tegen de Nederlanders en Nederland. Conclusie van Arno is dat Curaçao nu in de puberteit is en zich afzet tegen de ouders, Nederland. Als Curaçao volwassen is dan zal Curaçao onafhankelijk worden en de relatie met de ouders milder worden. Uiteindelijk was de tip voor ons ‘wie goed doet, goed ontmoet’. In de middag met de dames mailtjes gestuurd naar hun oude juffen. Sofie typt het zelf, vooral veel kusjes xxx. Bij Roos typt moeders, mevrouw dicteert.

Ik ben op Curacao.

Ik vind het leuk, omdat er gekleurde huizen zijn.

Ik ben hier met de hele familie.

We wonen in een huis met een zwembad.

En we hebben een hond en nog steeds een kerstboom.

Ik ga morgen naar school.

Ik vind het niet zo heel leuk, maar wel een beetje.

Ik vind het niet zo leuk, omdat alle jongetjes heel hard racen op het  

schoolplein.

Ik vind jou de allerliefste juf.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxROOS

Met het avondeten kwam vooral bij Sofie het besef dat morgen de school begint. Zij uitte het in ieder geval. Bij Roos kwam de onrust toen ze op bed lag. Ondanks de tegenzin en het grote onbekende waren ze redelijk snel inslaap gevallen. Jord was nadat hij tegen de muur aan was gelopen heel snel knock-out. Voor het slapen gaat hij altijd stompen tegen Arno, maar dit keer ging het niet goed nadat Arno al stop gezegd had. Grote bult op zijn voorhoofd was het gevolg. Na het bedritueel ging Arno een fitness-apparaat ophalen dat ons aangeboden was via www.marktplaats.an Een koopje, voor 35 euro.  Zo  meteen hebben we voor 110 euro een fitnesstoestel en een crosstrainer. De crosstrainer hadden we in NL via www.marktplaats.nl Dat is een stuk voordelig dan een fitnessabonnement. Toen Arno bij het hek stond met de auto bleek dat Lucky toch waaks is. Zij begon opeens erg te blaffen. Dus hebben we Lucky even met haar riem aan het hek vastgebonden en zo het apparaat naar binnen getild. Wat al fitness op zich was.

Woensdag 5 januari 2011

De dag is aangebroken dat de vrolijke vrijheid voorbij is. De kinderen en manlief moesten vandaag aan de arbeid. Arno kon later beginnen, dus we konden beiden mee naar school. Om 5.45 uur stond de wekker. Donker. Om zes uur werden de kinderen gewekt. Met slaperige oogjes werd een broodje gegeten. Gelukkig gister al de broodbakjes klaar gemaakt. De school kent twee pauzes, om half negen een boterhammetje en om elf uur een koekje of wat fruit of groente. Dus ook twee bekers en dit alles in een koeltasje. Om kwart voor zeven in de auto, zodat we iets over zevenen op school zijn. In de auto onderweg was het gezellig. Bij de school werd het toch wat stiller. Arno bracht samen met onze peuterman Roos naar haar klas. Karin bracht Sofie, dit ging goed totdat mama weg ging. Sofie vocht tegen de tranen. Gelukkig zit ze naast Esqua en die begon een praatje met haar. Bij Roos was het afscheid nemen moeilijker. Er waren drie nieuwe kindjes en de tweeling vierde hun zesde verjaardag. De dag in groep 1 /2 begint in de kring. De juf schonk de betraande Roos geen aandacht vond Arno, dus die trok even aandacht van de juf. Roos had namelijk een zelf gemaakt boekje meegenomen waar ze zelf papa, mama, Jord, Sofie en Roos in had geschreven. Roos kreeg even aandacht, maar daarna moest de juf 12 ballonnen blazen. De juf lijkt niet goed meerdere dingen te gelijk te kunnen, want nu kreeg Roos weer geen aandacht. Ondertussen was vaders met Jord naar de peuterklas. Wel fijn dat we samen de eerste dag konden doen. Moeders bleef op een veilig afstandje nog even bij Roos in de klas. Roos droogde haar tranen. Toen Roos door had dat ze toch geen aandacht kreeg en moeders weg ging hielden de tranen op. Jord was meteen al weer in zijn hum bij juf Rosita en was lekker aan het spelen. We kregen nog net een kus toen we weg gingen. Op de terug weg naar huis hadden we alle twee een onrustig gevoel over de juf van Roos. We kijken het een week aan en anders…  Nu tijd voor nieuwe zenuwen, Arno had om negen uur nieuwjaarsontbijt met de hele organisatie. De zenuwen waren niet nodig, het was prima verlopen. Moeders had na 3,5 week fulltime kinderen tijd voor haarzelf.  Poep van Lucky wegscheppen en het beton afspuiten, wasje aan, overhemden strijken, fitnessen op het nieuwe apparaat, baantjes trekken,  douchen, wasje ophangen, koffie drinken, dagboek bijhouden, email beantwoorden en toen was het al kwart voor twaalf. Alle ramen en luiken dicht want Leonie, de life-in van Lucas en Gea, kwam eraan. We hebben nog maar één auto dus Karin kon met Leonie mee en Arno zou vanuit zijn werk naar school rijden. In de auto veel tips van Leonie gekregen over speelafspraakjes en BAS, buitenschoolse activiteiten van de Schroederschool. Waarschijnlijk gaan we pas na de zomervakantie beginnen met de BAS. Kunnen ze ballet, turnen, drama, knutselen etc volgen na schooltijd. Om 12.15 waren we bij school om Jord als eerste op te halen, Arno was er inmiddels ook. Hij had het erg naar zijn zin gehad, zat nu lekker te kleien. Hij wilde alleen niet verven…krijg je vieze vingers van. Op het schoolplein had hij tegelijk met Roos buiten gespeeld, dus ze liepen liefelijk hand in hand. Op naar de dames. Arno stond bij Roos te wachten, Karin bij Sofie. Sofie moest al twee meisjes, en haarzelf, teleurstellen want ze mocht van moeders nog geen speelafspraakjes maken. Dat van de speelafspraakjes is een goed teken. De eerste week even alleen school lijkt ons vermoeiend genoeg. Roos had het ook erg leuk gehad en had niet meer gehuild. Op het schoolplein vond ze de racende jongetjes ook niet meer zo eng. Beide dames hadden een verjaardag, dus in de auto werd er gesnoept. Jord kreeg rozijntjes van Sofie. Er stond toch in de schoolgids geen snoep als traktatie?! Bij thuiskomst gingen de kinderen met vaderlief even plonsen. Moeders maakte pitabroodjes klaar. Na het eten vaders weer in het pak op naar kantoor. De slaapbank werd uitgeklapt en de olijke tweeling, Jord en Roos, gingen even liggen. Sofie zocht haar rust in knutselen. ’s-Middags heeft Karin geskypt met Berry en Alice, gechat met neef Marc in America. En samen met Roos het mailtje van haar oude klas beantwoord. Bijna elk kindje had een vraag gesteld, dus dat werd een lang mailtje terug inclusief foto’s. Daarna kwam oma Hetty online, aan haar vertelden de kinderen één voor één hun belevenissen van de eerste schooldag. Zo hoor je als moeder ook weer andere dingen over de schooldag. Al met al was het een goeie eerste schooldag geweest. In de laatste skype minuut werd er gebeld aan het hek. Een jongeman die geld inzamelde voor een schoolbus voor het baseballteam. Tien gulden gegeven. Misschien zijn we opgelicht, maar het gevoel was goed. Als het geen oplichting was hebben we in ieder geval al iets bij kunnen dragen aan de ongelijkheid tussen rijk en arm. Lucky heeft ook een stapje voorwaarts gedaan. Ze deed een tennisbal in de bek. Ze heeft nog niet door dat ze hem op moet halen als we de tennisbal gooien, maar ze heeft wel door dat het speelgoed is. In ieder geval hebben we ons opgegeven voor een basiscursus gehoorzaamheid en een individuele begeleiding. 

Nieuwjaardag 2011

Zaterdag 1 januari 2011

De nacht was erg onrustig verlopen. Veel herrie. Het leek soms wel een vuurwerkramp. Wij begonnen weer rond zevenen te leven, de rest van de stad lag nog uren te slapen. We wilden eigenlijk naar het strand, maar de regen dacht daar anders over. Er was een tropische regenbui met onweer geweest en in de ochtend bewolking met motregen. Zo erg dat ons zwembad voor de tweede keer sinds onze intrek in het huis overstroomde. Dit keer hebben we twee tuinslangen er in gelegd, een beetje gehoosd met een mopemmer en een wasteil en de pomp richting het riool aangezet. Door het prutweer, werd het dus geen strand. Het werd nieuwjaarsskypen en een telefoontje naar de opa van Karin. Die hadden we sinds ons vertrek niet meer gesproken, dus dat was fijn om hem weer even een teken van leven te geven. Tja, die generatie bereiken we niet met onze blog en skypen…dachten we. Maar gelukkig is er een lieve moeder en oom die onze berichten overbrengen, daarvoor onze dank. De rest van de dag was het een beetje een hang en baaldag. Het weer zat niet mee, we misten het thuisfront en onze spullen. Het is leuk om met de kinderen te fantaseren wat waar komt te staan en wat we eigenlijk missen. Door de meest rare dingen besef je opeens hoe lang je hier al bent. De vuilniszakken zijn op. Oh, dan hebben we al vijftien keer de vuilnis weggegooid en aanstaande dinsdag, vuilnis ophaaldag, hebben we al drie keer de container aan de straat gezet. Gescheiden afval kennen ze trouwens niet. Dat was in het begin wel erg tegen ons ideaal in. Zelfs de plasticjes van de vensterenveloppen werden niet bij het papier gegooid. Extremist, hè. Maar ja, dan kom je in een land waar zelfs de bierflesjes niet gerecycled worden. Het wendt dat wel, maar een prettig gevoel geeft het niet. Wel een makkelijker gevoel, je hoeft namelijk niet na te denken. In de supermarkt is het trouwens ook leuk om de Papiamentse benamingen van bepaalde dingen te lezen. Ribeye = Ribchi wowo. appel=apel, banaan=bakoba, boon=bonchi, zoet=duchi (wat ook lief en liefje betekend) Met de dames wordt er dagelijks een lees- en doeboek ingevuld voor kinderen die in het buitenland gaan wonen “Op reis naar Anderland”. Het is eigenlijk voor kinderen van 8 tot 12 jaar, maar met wat begeleiding ook goed voor jongere kinderen. Beetje aan de late kant, maar het is ook goed voor het verwerkingsproces. Ze moeten dan bijvoorbeeld aangeven wat ze niet leuk vonden in Vroegerland (Nederland) en wat ze leuk vinden in Anderland (Curaçao). In het boek worden allerlei voorbeelden gegeven. Als je een plant verplaatst je de wortels goed moet vrijmaken en dat mensen ook wortels hebben. Zo komt er een besef van je “roots”, je eigen identiteit, maar er zijn ook vragen over wat je weet van je toekomstige land. Dus is moeder nu dingen uit het Nederlands aan het opzoeken in het Papiaments.  Van het boek hebben we ook de andere variant “Het Geheim van Anderland”, die is hierna aan de beurt. De kinderen zijn er enthousiast over. Rond 17 uur overal in de stad weer geknal. Zoals in Nederland je een boefje bent dat je op 1 januari nog vuurwerk ’s-avonds afsteekt zo normaal is het hier. Wat in Nederland oud & nieuw vuurwerk is dat is hier vandaag. Heel liefelijk bijna schattig. Oké naarmate het donker werd nam het volume toe, maar gelukkig niet zo erg als gister. Het duurde weer even voordat we er doorheen sliepen. Lucky hebben we weer kalmeringstabletjes gegeven, maar dit keer moest ze buiten slapen. We hebben tenslotte niet voor niets een buitenhond.  Vandaag kroop madam zelfs door een hek om als nog via de zijkant in het appartement te komen. Gister mocht ze er wel in vanwege de knallers, ga dat een hond maar eens uitleggen. We hebben haar vier keer eruit moeten halen. We willen niet dat ze binnenkomt, maar het appartement moet luchten, want volgende week komt oma Hetty logeren. Het appartement riekt nogal naar eenzame opsluiting van een paar maanden. 

Oud en nieuw Curacao

De beste wensen voor iedereen! Dat het maar een DOLFIJN 2011 mag worden.

19:00 uur lokale tijd (is 24:00 uur NL tijd en dus nieuwjaar voor ons en de kinderen)

24:00 uur lokalen tijd (en dus nieuw jaar voor Curaçao)