2 maanden verder

In het begin schrijf je regelmatig op een blog, alleen diehards houden dit vol. Dus de frequentie wordt wat minder en dat heeft zo zijn redenen. We beginnen NL een beetje los te laten en proberen hier wat meer leven op te bouwen. Logisch zou je denk, maar ja als je uit een warm nest qua vrienden en familie komt dan is dit niet zo heel logisch. De contacten hier zijn toch echt anders dan de relaties die je in een durp hebt. Genoeg filosofisch gezwijmel, waar zijn we dan zo druk mee...

Tja, met eh...voornamelijk het gezin. Dat gedeelte hebben we de laatste 2 jaar NL vooral verwaarloosd. En wat is nou heerlijker dan gewoon een weekend aan te klooien in en om het huis. Beetje ontbijten, samen koffie drinken, bbq-en, chipsje met een biertje. Heerlijk. De kinderen hebben wekelijks speelafspraakjes (die hier dus van 1230 tot 16 uur duren), clubs (toneel en zwemmen) en vooral veel heen en weer rijden. Sofie gaf aan dat ze graag een eigen kamer wilde met een bureautje. Dus hebben we in een weekend een interne verhuizing gehad. De olijke twee (want veel denken toch echt nog steeds dat het een tweeling is) delen nu de kamer, alleen zonder stapelbed want de mannelijke helft is nogal ondernemend. Een vriendinnetje van Roos ging weer terug naar NL en zo konden we haar bedje overnemen. Helaas voor Jord heeft Roos echt minder slaap nodig, dus meneer loopt nu 3 weken met een kuchje rond. Mevrouw Sofie is helemaal blij met haar eigen stekkie en is nu bezig een verhaal over een kaboutermeisje te schrijven. Roos is bezig met zwemmen met kleren aan te oefenen, dus dat vordert ook. En Jord heeft het fenomeen speelafspraakjes ook ontdekt, alleen kiest hij precies een vriendje uit die 40 minuten in de auto verder woont. Niet praktisch dus, maar wel een heerlijk ventje.

En verder...

• autorally van de rotary. Roos heeft de 3e prijs gewonnen met een kleurplaat
• sponsorloop gelopen voor een bejaardentehuis Nos Welita
• bbq-en met eilandse vrienden
• klassenmoeder spelen
• een kinderfiets en een step lichter raken door een insluiper in de tuin
• puzzelrally van het werk
• dagje naar het strand
• alles evacueren want er zou een tropische storm komen...maar die bleef gelukkig uit
• naar landhuis Bloemhof gaan voor de lopende exposities
• koffiedrinken met collega-moeders
• regelwerk voor ons huis in NL welke verhuurd is en te koop staat

Nou zijn jullie weer een beetje op de hoogte. Ayo of te wel tot ziens.

Home sweety home

Na 7 weken NL zijn we weer thuis, ook al voelde NL ook als thuis. Arno is op en neer gevlogen (voor degene die dat niet weten en ons toch niet gezien hebben in deze weken) De eerste weken had de Regenboogschool gewoon nog les, dus gingen de meiden geregeld even een ochtendje meedraaien. Zo houden ze contact met de NLse vriendjes en konden we makkelijk afspraakjes maken. We leefden als een stelletje Roma's uit onze koffer. Eerst een week bij Paul & IJske, toen 3 weken in het huis van Merel & Jacomien (voor Arno's ouders aan de straat), 3 daagjes Veluwe met Hetty. Door een oproepje in de schoolkrant kwam er nog een aanbod van 9 dagen in het huis van Tialda & Koen in Kortenhoef, waardoor de kinderen weer genoeg speelkameraadjes hadden. Als toetje 7 dagen in een huisje op het strand van Vrouwenpolder, Zeeland, met de Kooijmannen en van Erpjesfamilieleden. De laatste nacht op de dijk werd nog even gevierd door een zelfgemaakte rose van HJ en Arjanne. We hebben veel vrienden en familie gezien, veel kleren gekocht, beide naar (ex)werkgever geweest, genoten van het mooie groen, de extreme precisie en zelfs genoten van de regenbuien...en nog mensen niet bezocht dingen niet gedaan en spullen vergeten te kopen. Volgende jaar beter, maar het was heerlijk om weer thuis te zijn in NL.
En eigenlijk is na 7 weken NL het ook weer heel fijn om weer naar Curacao te gaan en dan ook je weer thuis te voelen. Bert, Vera & Kim hebben genoten van ons huis, da's toch ook weer leuk dat je je weelde kan delen.
De eerste dagen zijn goed verlopen. De kinderen hadden weer zin om naar school en hun vriendjes te gaan. Arno baalde een klein beetje, want de 2 weken waren voorbij gevlogen. Time flies... en ik vind het ook wel weer lekker na 7 weken drukte dat ik even een momentje voor mezelf heb. Kortom het gaat goed. Het ritme zit er al aardig in. De eerste koffiedate is al gemaakt. Spontaan vandaag een moeder moeten helpen door haar kind mee te nemen van school omdat ze een lekke band had. Moeder en kind bleven meteen mee eten. Het eerste etentje staat al gepland. De hulp was blij met haar roomboterbabbelaars en we hebben nu eindelijk een poolboy ipv een poollady.
To be continued...

Tomoya Ohboya or Bonaire banded box jelly deel 2

Zoals in het bericht van vorige week is vermeld zijn wij het 'slachtoffer' geworden van een zeer zeldzame gevaarlijke kwal, de Tomoya Ohboya. We zijn nu aardig populair geworden door de media. In de media maandag voorpagina nieuws werd gezegd dat het om een Portugees oorlogschip ging. Dit hebben Arno en Michael afgelopen week in diverse media recht gezet d.m.v. ingezonden brieven naar kranten en op mediasite Versgeperst Arno heeft maandag 20 juni een radio interview gegeven en allerlei Zoölogen over de hele wereld vragen per mail om informatie en foto's. We worden al met al aardige experts. Wist je dat kwallen neteldieren zijn die netelcellen om hun mondopening hebben en een netelcel op een klein harpoentje met gif lijkt. Op een tentakel zitten miljoenen netelcellen en die kunnen tot 3 weken nadat de kwal al dood is overleven. Als je een tentakel ervan aanraakt, al ligt hij op het strand, schiet hij zo'n harpoen met gif af wat jeuk of pijn veroorzaakt. Zo blijkt dat deze kwallen met volle maan paren, dat jonge kinderen door het gespartel in het water eerder slachtoffer worden, dat deze zeer zelden in Curacao zijn, 20 jaar geleden is deze voor het eerst ontdekt bij de kust van Bonaire en daarna is deze nog 50 keer in het Caribisch gebied gesignaleerd, dat er een exemplaar uit 1991 in Amerika in een collectie zit en ze graag 'onze' kwal willen, dat er een locale expert is die 140 foto's heeft van wonden en onze in de collectie erbij wil, er een Braziliaanse zoöloog een hele vragenlijst stuurde, ons exemplaar bijna 90 cm lang was, dat kwallenbeten van een Tomoya Ohboya kunnen leiden tot een anafylaxie -een levensbedreigende toestand...en dit laatste heeft ons erg laten schrikken. Karin is allergisch en heeft al een epi-pen (dit is een automatische injectienaald met adrenaline) maar dit is voor bepaalde voedselallergie. Nu we dit lazen op internet blijkt dat een kwallenbeet ook kan leiden tot anafylaxie, misschien is het toch beter om altijd de epi-pen op zak te hebben.

In het vorige bericht hebben we niet precies de plekken verteld. Roos had tentakels om haar linkerhand, een grote bult bij het midden van haar borstbeen, plekken onder haar oksel en zij. Jord had een grote plek op zijn buik met een tentakel die liep tot halverwege zijn rug. Nu blijkt later dat hij ook een plekje op zijn duim had. Waarschijnlijk heeft Karin doordat ze Roos als optilde, zij schreeuwde als eerste,  tentakels van Roos op haar linker bovenbeen en rechter bovenarm gekregen. Als eerste reactie heeft Karin de tentakels met duim en wijsvinger van Roos haar hand gehaald. Daardoor had Karin ook wat plekjes op haar rechterhand, maar deze waren naar een dag weg. Doordat je vingers vet zijn en eelt hebben, blijkt dat de netel daar niet goed beet heeft. Het beste is natuurlijk handschoenen te dragen, zie vorig bericht voor de behandeling van kwallenbeten. De tweeling (want niet iedereen gelooft dat ze 2 jaar verschillen) hebben nu, 8 dagen later, nog beetje last van de wonden en diaree gehad. Karin is de hele week nog niet energievol en autorijden gaat ook niet super (late reactie en ziet auto's over het hoofd) Arno heeft Sofie dus de hele week naar school gebracht. Ze zijn zondag voor het eerst in het zwembad gegaan, maar we gaan nog niet naar het strand/zand. De wonden zijn niet helemaal dicht, zijn behoorlijk lelijk, bij Jord niet meer gezwollen, Roos belast haar hand nog niet optimaal, we smeren nog met fucicort, maar ze slikken geen claratine (antihistaminica) meer. Zoals we op internet gelezen hebben kan het weken, maanden, jaren duren voordat de wonden niet meer zichtbaar zijn. Vanmiddag hebben we een afspraak bij de huisarts, want Roos haar wond wordt gelig en haar hand ontziet ze. De harpoentjes moeten er uitgetrokken worden of zweren, maar ome dokter de Jong mag hier even naar kijken.
En als je denkt alles gehad te hebben...valt de oudste dochter 1,5 meter uit een boom tijdens een verjaardagspartijtje. Gelukkig alleen haar enkel gestuikt, maar het wordt echt even tijd voor VAKANTIE!! Nog 1 weekje school en dan hoeven we even niet meer vroeg op, vroeg naar bed en kunnen we uitrusten van het eerste emotionele maar een mooi en belevenisvol half jaar.

Voorpagina nieuws/Kwallenleed Curacao

Beste familie, vrienden en geïnteresseerden,

Dit weekend is er en hoop gebeurd waarvan we jullie allemaal even op de hoogte willen stellen. Zaterdag zijn we naar een stand bij westpunt gegaan met onze visite (familie Polman) en een collega (Michael) en zijn gezin. Daar zijn Roos, Jord en Karin door een giftige kwal gebeten. Deze kwallen komen bij een bepaalde windcombinatie en volle maan om te paren naar het strand en wij hadden net de grote pech om een te treffen. Uiteindelijk zijn we met twee ambulances naar het Ziekenhuis in Willemstad gebracht nadat de kinderen en Karin antihistamine hebben gekregen (Karin via een injectie en de kinderen via infuus). Na een dollemansrit in de ambulance (tijdens de rit maakten Karin en ik ons natuurlijk enorme zorgen omdat we niet wisten hoe ernstig het was) bleek het gelukkig allemaal niet levensbedreigend . Wel hebben alle drie ernstige ‘brandwonden’ waaraan door de doktoren in het ziekenhuis niets is gedaan. Zondag heben we bij het Seaquarium van iemand die er veel vanaf weet gehoord dat ze het direct als een brandwond hadden moeten behandelen maar helaas is dat niet gebeurd. Nu ziet het er echt uit als ernstige brandwonden met blasjes erop enzo. De schrik zit er wel erg in zoals jullie zullen begrijpen en we realiseren ons weer hoe kwetsbaar je toch bent en hoeveel we van elkaar houden!

PS. Roos staat met Afaf op de voorpagina van de krant. Dit heeft zo z’n voordelen want de assistent van de dokter had het gelezen en daarom mochten we met voorrang naar de huisarts. Ieder nadeel heeft zijn voordeel!

We zitten nu nog aan de paracetamol, antihistaminica en smeren de wonden in met Fucicort in. De kinderen gaan niet naar school, want aanraking doet enorme pijn. We hopen dat de wonden mooi helen en dat er geen blijvende schade zichtbaar is. Inmiddels zijn we de media, de school en de zoologische dienst aan het informeren met onderstaande document. Voor een ieder die het wil weten:

 Kwallenleed

Zoals in enkele media gemeld is, werden afgelopen weekend op ‘Kenepa Grandi’ (Grote Knip) mensen gebeten door een kwal en afgevoerd door ambulances, dit waren o.a. mijn vrouw en twee van mijn kinderen. Wij zijn direct op zoek gegaan naar informatie hierover (Google, Seaquarium, etc). We weten inmiddels dat het om de ‘Bonaire Banded Box Jellyfish’ a.k.a. Tamoya Ohboya (zie foto’s door op deze link te klikken) ging en niet om de ‘Pechi Portugues’ zoals in de media werd vermeld. Wat wij gemerkt hebben is dat iedereen bijzonder hulpvaardig was (waarvoor dank) maar dat de behandeladviezen sterk uiteen liepen, het blijkt dat je per kwal verschillende behandelmethode hebt. Om ervoor te zorgen dat anderen dit leed bespaard blijft of ten minste de gevolgen beperkt blijven zouden wij graag de volgende, door ons verzamelde, adviezen willen geven:

 Voorkomen van kwallenbeten:

-       Zowel de ‘Bonaire Banded Box Jellyfish’ als de ‘PechiProtugues’ komen vaak na een windstilte naar de kust door de stroming en wind.

-       Vooral kleine kinderen worden vaak slachtoffer omdat ze wild in het water ‘woelen’ dus laat kinderen ‘skinsuits’ met lange mouwen/pijpen dragen.

-       Smeer goed in met vette olie of zonnebrand, de tentakels glijden dan weer van de huid en krijgen geen kans te prikken.

-       Indien men een dergelijke kwal ziet, sla direct alarm zodat iedereen uit het water kan gaan en de kwal gevangen kan worden.

Indien door een Bonaire Banded Box Jellyfish gebeten:

• Spoel onmiddellijk het gestoken gebied met huishoudazijn om de nog niet geactiveerde netelcellen (nematocysts) te doden. Dit verlicht niet de pijn, maar voorkomt extra steken.
• Nooit wrijven met zand of iets anders.
• Niet behandelen met alcohol of erover urineren.
• Verwijder de azijn doordrenkte tentakels met een handschoen.
• Behandel de wonden verder als brandwonden (lauw water, brandwondenzalf, niet in de zon, etc)
• Antihistaminica kunnen overmatige zwelling en huiduitslag voorkomen
• Indien gebeten in de ogen, spoelde ogen met overvloedige hoeveelheden leidingwater gedurende tenminste 15 minuten. Als het zicht troebel blijft of de ogen geïrriteerd blijven zoek dan direct medische hulp.
• Als het slachtoffer een kind is bel dan onmiddellijk 911 of breng ze naar de dichtstbijzijnde eerste hulp.
• Als een volwassen slachtoffer kortademigheid, zwakheid, spierkramp, hartkloppingen of andere verontrustende symptomen vertoont, bel dan onmiddellijk 911 of breng ze naar de dichtstbijzijnde eerste hulp.
• Voor verlichting van pijn, kunnen icepacks, paracetamol en ibuprofen worden gebruikt. Als de pijn ondraaglijk wordt, ga dan naar de eerste hulp.

Indien door een Portugees Oorlogsschip gebeten, absoluut geen azijn gebruiken bij de behandeling, maar wel alcohol of urine. Het is dus ZEER belangrijk te weten om welke kwal het gaat, daar de behandelmethode afwijkend zijn.

Vlootdagen, verjaardagen en visite (vvv)

Soms heb je het druk met niks doen, soms heb je geen inspiratie om te schrijven en soms is het te warm om iets te doen. Van deze drie dingen had ik de laatste weken last. De verplichting roept, dus vandaar weer een krabbeltje vanuit het andere deel van het Nederlandse Koninkrijk. Met de ventilator naast me en de kinderen voor de tv moet het lukken.

 De vlootdagen zijn geweest en een vader van een meisje uit Roos haar klas was zo lief een rondleiding op zijn boot de Rotterdam te regelen. Ik reed en Jord mocht ook mee. Het was erg leuk en interessant. Voor de vlootdagen werd de OK opgeleukt met kunstwerken van wrakhout. Bijv. een heel groot hart maakte de OK erg bijzonder.
Roos had een echt Curaçaos verjaardagsfeestje van een meisje uit haar klas. Het begon om 16 uur en eindigde om 20 uur. Sofie ging mee om te brengen en mocht blijven. Een kindje meer of minder maakt hier niet uit. Hoe meer zielen hoe meer vreugde. Er waren in totaal ongeveer 30 kinderen en dito ouders/ooms/tantes/buren etc. Giga prinsessenfeest met een taart wat in NL door kan gaan als bruidstaart zoveel etages met een heuse barbie er bovenop. Er was een dj, entertainment, zaklopen, heel veel eten en met het naar huis gaan werden ze beladen met speelgoed en snoep. De dames stuiterde van de kleurstof en gingen nog even 5 rondjes rond het zwembad rennen en hebben een fantastische dag gehad.
Met Hemelvaart zijn we even de toerist in eigenland gaan spelen. We zijn naar de Aloe Vera plantage en de Sint Jorisbaai geweest. Voor de lunch hebben we bij de Struisvogelfarm gegeten, dit zouden we met Jord's verjaardag doen, maar toen had de kok iets te diep in zijn eigen vlees gesneden.
Vrijdag hebben we de familie Polman van het vliegveld gehaald en heeft Roos haar vriendinnetje uit Nederland op haar verjaardag wat heel bijzonder is natuurlijk. Zaterdag hebben we met zijn allen haar verjaardag gevierd op het strand. Maandag heeft ze getrakteerd op school en Eline mocht de hele ochtend bij Roos in de klas blijven. Iedereen bedankt voor de ouderwetse postkaartjes en de digitale kaartjes en de kadootjes. Ze is helemaal blij. Morgen heeft ze nog het laatste feest en dat is een heus partijtje in het verkeerspark met de hele klas (22 kinderen) en een zelfgemaakte pinata (zie you tube)en natuurlijk veel fietsjes en ouders die erbij blijven.
We hebben nog 2,5 weken school en dan is het vakantie. Roos heeft een pracht rapport en is over naar groep 2. Jord heeft ook een officieel rapport, zeer uitgebreid over taal- en speelontwikkeling. Jord zit ook op een voorschool zoals dat heet en daar hoort blijkbaar ook een echt rapport bij. Vanavond hebben we dus zowel voor Roos als voor Jord een tienminutengesprek. Andries & Saskia passen dan op onze kinderen en ik pas nu op hun kinderen, want zij zijn lekker een dagje aan het duiken.
De Aedesianen die dit lezen wens ik veel succes deze periode, want reorganiseren en een verhuizing naar Den Haag gaat je niet in de koude kleren zitten. Met de zomer kom ik even buurten.

Sofie d'r verjaardag en Pasen

Allereerst allemaal een Bon Pascu toegewenst.
Bij de tekst slechts 2 foto's, de rest van de indrukken kunnen jullie van internet halen door op de onderstreepte woorden te klikken.

Sofie heeft een leuk verjaardagsfeestje thuis gehad met 6 meisjes van school. Opa Paul had heerlijk pannenkoeken gebakken en is na het eten met Roos en Jord naar de dierentuin gevlucht. Vaders had 's-middags vrij, maar met zo veel hulptroepen ging hij in goed overleg toch maar naar zijn werk. IJske en ik bleven met de 7 meiden thuis. Er werd gezwommen, snoep happen in het zwembad, een spel met de ballenbakballen in het zwembad gedaan, schepijsjes gegeten, t-shirts geverfd en meloenpitten gespuugd. Kortom grote lol. Een zeer geslaagd verjaardagspartijtje.

Zaterdags gingen opa en oma weer naar huis. Wat vliegen 2 weken om.  De kinderen beginnen ook te wennen aan afscheid nemen. Maar het is wel stil zonder die twee. Het was erg gezellig en over ongeveer 80 dagen zien we iedereen weer. Zondag werd er gebeld... ex-collega Linda wilde met haar man Wim nog even langskomen. Dus 's-middags hadden we visite, het vertrek van opa en oma werd meteen goed gemaakt door de komst van Linda en Wim. Het was erg gezellig. Als ze nog ooit eens op Curacao komen zijn ze meer dan welkom.

Onze vaste pooldame is twee keer niet geweest. De andere dame had vergeten chloor in het zwembad te doen. Dus hadden we na twee dagen een vijver in de tuin. Toen de vaste dame kwam schrok ze van het groene water. Inmiddels wist ik via mailen met Arno dat zijn collega ook een groen zwembad had, dezelfde dame had ook daar de chloortabletjes vergeten. Een zwembad is leuk, maar wel veel werk en je moet dan ook niks vergeten.

Het paasweekend hadden we appartement 9A op Westpunt in Dive resort Marazul geboekt voor 3 daagjes. Leuk klein gebeuren. We zijn naar grote Knip gegaan, een gratis strand waar veel Curacaose families vertoeven. Met Pasen kan je daar kamperen. Erg gemoedelijk. Als 12-uurtje (voor de lunch) bij een lief echtpaar arepa (maispannenkoekje met kaneel) en pastechi con keshi (gefrituurd pasteitje met kaas) gekocht. Daarna geluncht bij Rancho el Sobrino, heerlijk cabrito stoba (gestoofd lamsvlees) gegeten en voor de kinderen waren er gewoon tosti's, kroket, frikandel, kipnuggets. De serveerster deed dit voor de lol om vrienden te helpen, want eigenlijk werkt ze voor Tuma Mi Man een kindertehuis op Parera voor minder bedeelde kinderen. Meteen het adres van de website gekregen, want als de kinderen uit hun kleren zijn kan dat daar naar toe. Net als de luiers die Jord niet meer gebruikt en we nog over hebben. 1e Paasdag zijn we naar Shete Boka gegaan, het rotsige gedeelte van het eiland waar we in een grot konden die deels onderwater staat. Boka Pistol, waar het water meters in de lucht spuit, was afgesloten omdat de weg er naar toe slecht was. Wij konden daar wel rijden met onze 4x4, maar de kleine huurauto's niet. Jammer, maar daar gaan we nog wel eens naar toe. Dat is het voordeel dat we hier nu wonen. Rond 10 uur gingen we naar Landhuis Savonet, waar ook de entree is voor het Christoffelpark. In het landhuis is een expositie over vroeger en de kinderen hebben we e.e.a. over het leven van de shon (de eigenaar) en de slaven kunnen laten zien. 's-Middags bleven we bij het appartement, waar je van een trap de zee in kan duiken. De eigenaren van ons huis (thuis in Mahaai) kwamen met een motorboot hun dochter en vriendin ophalen. Bleek dat hun dochter 2 huisjes verder zat. Toevallig. Helaas was maandag weer einde van ons vakantietje. We zullen het mooie uitzicht over de zee missen, maar zullen zeker nog een keertje boeken. Home sweet home is ook net een vakantieadres. Thuis was het zwembad wederom groen...vrijdag had ook de zwembad mensen vrij. Lucky was weer blij ons te zien. Ze bleef thuis en Susanne van DierenoppasCuracao had haar goed verzorgd.

Asjemenou

Allereerst een kleine noot van de blogger...waar de tekst een andere kleur heeft of waar een streep onder een woord staat kan je met de muis op klikken om naar een gerelateerde site of afbeelding te gaan.

Justin Bieber kwam natuurlijk niet op school bij de kinderen, dat was een leuke 1 april grap waar toch veel kindjes ingetrapt waren. Zelfs een die moest huilen, want ze had speciaal een fototoestel meegenomen.
Zaterdag zijn we eerst naar het Sea Aquarium gegaan om te kijken naar de zeerobbenshow, het onderwaterleven, de schildpadden en de flamingo's. Zeesterren, zeekomkommers en conch oppakken. En last-but-not-least de dolfijnenshow. Fantastisch dat je kijkt naar de dolfijnen met op de achtergrond de oceaan. Een jongen van 11 volgt via de Dolphin Academy een cursus Assistent Trainer. Hij deed het echt goed en werd op het laatst door twee dolfijnen door het water getrokken. Zo'n cursus mag v.a 8 jaar, dus jullie begrijpen wat Sofie voor haar 8ste wilt. Na dit evenement gegeten bij Hemmingway, restaurant aan zee. De brilduiven vonden ons eten ook erg interessant. Daarna had Roos zwemles en gingen de volwassendames hun voetjes laten verwennen bij de pedicure op het strand. Wat kan bijna 4 maanden op blote voeten een eelt verzamelen! De voetjes kregen ook nog een scrubje van suiker met rozewater?! En daarna werden de nageltjes netjes gelakt. Heerlijk!! Zowel de juf van Jord als de stage-juf van Roos waren er ook. De kinderen vonden dat erg gezellig en de juffen volgens mij ook. De mannen gingen snorkelen aan de andere kant van de rotsen toen onze voetjes weer om te zoenen waren, ze waren tenslotte lekker zoet door de suiker.
Zondag zijn we na de koffie met typisch Curaçaose pruimencake naar Landhuis Ascencion gegaan, waar de 1ste zondag van de maand een open huis en een markt met kunstenaars. De spullen van Nini's, gemaakt van drijfhout, is echt mijn favoriet. Er was een man die van zilver bestek mobielen maakte. (Mobiel van aan het plafond) Sofie vond de sieraden van een glasbewerkster erg mooi. Tijdens de koop van een zilveren hanger zag ik in mijn ooghoek opeens...ja wel Linda de Kruijff mijn oud-collega van Aedes. Ze is hier samen met haar man twee weken op vakantie. Zelfs hier achtervolgt Aedes mij, niet alleen Linda...want de Aedes Agypti is de mug die mij erg lekker vindt. Zelfs al smeer ik 's-ochtends en 's-avonds met DEET, ik wordt geprikt. Dus heb ik 99% DEET i.v.m. dengue. Even terug naar Linda...ik heb aangeboden dat ze een kopje koffie kan komen drinken om te kijken waar ik nu mijn sabbatical houd. De rest van de fam wilde namelijk weg. Van de lunch en de middag hebben genoten op het strand van Cas Abou, waar de kinderen weer genoeg vriendjes tegen kwamen om mee te spelen.
Maandagochtend mailde Arno mij het volgende berichtje dat stond in het Antilliaans Dagblad. Van het weekend hebben vissers zo'n veertig meter uit de kust van Mambo Beach, lees hé Paul en Arno waren zaterdag toch voorbij de rotsafzetting gaan snorkelen?, een drie meter lange haai uit het water gehaald. Gelukkig heeft de haai geen interesse getoond in de heren en wisten de heren niks van een haai, maar ik geloof niet dat Arno nog eens daar gaat snorkelen.

Feest

Sofie is van de week 7 geworden. Voor haar verjaardag kwamen opa Paul & oma IJske ingevlogen, wat natuurlijk een groot feest is. Zondag hebben we haar verjaarsontbijtje gedaan, want doordeweeks is echt te vroeg. Ze is erg verwend met een zelfmaakkussen, kleren, crea-doe-boekjes, zeemeerminnenbarbie en een zelfgemaakte vlieger van Roos. Om half elf hadden we op het strand van Mambo een afspraak om haar haren in te laten vlechten. Ze heeft er een beetje stijve nek en een heel mooi kapsel aan overgehouden (foto's volgen nog)
Maandag gingen opa & oma mee naar school, waarna we met Roos haar klas meegingen om kunst te bekijken. Roos haar klas heeft als thema Kunst. In Punda waren van het weekend lokale en internationale straatartiesten bezig geweest met streetpainting, oftewel stoepkrijt.
Dinsdag trakteerde Sofie op school; aarbeien en druiven in chocola gedoopt met een marshmallow in een cakevormpje. Het was een succes. Bij het ontbijt kreeg ze de kaarten van iedereen (masha danki) en nog een zelfmaakjuwelendoosje (leuk scrabble woord) 's-middags viel het skypen tegen, Sofie had geen zin en het was chaotisch, omdat iedereen tegelijk belde. De verjaardagsmailtjes en digitale kaartjes hebben we donderdag toen mevrouw weer een beetje rustig was laten zien.
Woensdag vierde Sofie haar verjaardag met de vriendinnetjes. Na de door opa gebakken pannenkoeken trok Sofie uit een hoge hoed de activiteit. Dus werd er het volgende gedaan; schepijs eten, zwemmen met ballen uit de ballenbak, t-shirts schilderen, kadootjes uitpakken, snoephappen in het zwembad, watermeloen eten en de pitten in een teil spugen. Toen was het al weer vier uur en werd iedereen opgehaald. Het was echt een stel leuke meiden en het ging allemaal in goede harmonie.
Donderdag hadden we opa & oma de sleutel van Arno's auto gegeven incl. auto haha en zijn ze zelf naar Punda gegaan en richting Piscadera om te eten. Ondanks de waarschuwing van schoondochter zijn ze toch in het donker door Otrabanda gaan rijden, maar ik geloof dat ze het zelf toch ook niet zo fijn vonden, helemaal als je de weg niet kent. Gelukkig is alles goed gegaan en hebben ze het erg naar hun zin.
Vrijdag kreeg moeders dagje rust, want opa & oma gingen de meiden naar school brengen en ophalen. Op school komt een beroemdheid dus moest iedereen z'n mooiste shirt aan. Via inside informatie hoorde Arno dat Justin Bieber komt...

Carnavalsvakantie 2011

Zondag 6 maart was de Gran Marcha, de grote parade. Doordat wij de kinderen verplichten, op advies van parade-kenners en de media, oordopjes te dragen was de animo bij onze kinderen ver te zoeken. Puntje bij paaltje...vaders ging alleen met fototoestel. Dit leverde mooie filmpjes en plaatjes op. De rest bleef thuis op tv de parade volgen, wat tegen viel. Maar de kinderen hadden echt geen zin, volgend jaar beter. Dan weten ze ook wat ze missen, want morgen moeten ze wel mee!

Maandag 7 maart was de uitgestelde kinderparade. Het was behoorlijk warm in de zon. Tip: neem een stoel, koelbox, parasol, factor 50 en petjes mee. We hadden een mooi plekje in het begin van de stoet. Echt een belevenis.


Dinsdag had Arno vrij i.v.m. de afscheidsparade. Wij planden een middagje naar Playa Canoa, de surfplek van Curaçao. Niet echt een zonstrand, maar heerlijk krabbetjes gezocht. Er was wel kommetje met water tot onder de knieën, dus werd het poedelen.

Woensdags was moeders ziek, dus werd er weinig ondernomen. Vaders moest weer gewoon werken, zijn carnavalsvakantie zit erop.
Als of de duivel met ons speelt deze vakantie...donderdag kreeg Sofie de waterpokken. Rond 13.20 Nederlandse tijd hebben we geskypt met Sofie haar groep 3 en juf Elly. Erg leuk om zo contact met de klas te hebben. Over en weer missen ze elkaar, maar nog iets meer dan 100 dagen en dan kunnen ze weer even spelen met elkaar. Vrijdag en zaterdag had Sofie erg last van de pestpokken. Ze zitten overal zelfs op haar tong. Zaterdag ging Roos zeezwemmen: zwemles voor haar A-diploma in zee bij Mambo beach. We hadden al onze twijfels, maar ja hoor...zondag wisten we het zeker. Ook Jord heeft nu de waterpokken gekregen. Gelukkig, hebben we dat dan ook tenminste gehad.

Water en waterpokken united

Het dipje in het vorige blog had alles te maken met het gemis van familie en vrienden tijdens Jord's verjaardag. Ondanks dat we het als gezin erg leuk hebben gevierd pakken we de volgende verjaardagen anders aan! Weer een leerschool.

Vanaf vorige week woensdag lijkt het hier Nederland. Het hoost! Tropische regenbuien gaan gepaard met veel wind en heel veel regen in een keer. Dus ontstaan er enorme plassen op de weg, waardoor je de gaten in de weg niet goed kan zien. Iedereen hier rijdt dan ook meteen zoals men in Nederland met ijzel rijdt. Het is zelfs zo erg dat het kindercarnaval wat zondag eigenlijk zou zijn op het laatste moment af is geblazen vanwege de regen. Dit is een historisch feit. Volgende week maandag hopen we dat het wel doorgaat. Het grote mensen carnaval, de Gran Marcha, is a.s. zondag. Langs de route staan al drie weken klapstoeltjes, tribunes en hele stellages. Zodat iedereen verzekerd is van een goede plek.

Met de komst van het water woensdag, kwam donderdag de komst van de waterpokken in ons gezin. Roos zit onder. Ze heeft geen jeuk gehad, maar zei dat ze pijn had. Nu maar hopen dat Sofie en Jord volgen, dan kunnen we een belangrijke kinderziekte van ons lijstje schrappen. Onze krentebol hebben we twee dagen thuis gehouden i.v.m. koorts. Helaas moest ze daardoor zaterdag ook het Pleinfeest van school met het thema Pirates of the Caribean ook missen. Gelukkig heeft papa gefilmd en Sofie  snoepjes en popcorn voor haar zieke zusje meegenomen. Het was wel groots opgezet met een heuse wonden schminker. De wonden leken zo echt dat Sofie er opeens bleek uit zag en bijna flauw viel.

Jord voert struisvogels voor zijn 3e verjaardagsfeestje

Vrijdag 18 februari 2011

Vanochtend bracht Arno de meiden naar school. Moeders heeft even rustig ochtendje met zoonlief en Cecilia. We hebben dierenbingo gespeeld en Jord heeft gewonnen. Dit is een spel waar je geluiden bij de plaatjes van de dieren moet raden. Erg leuk en educatief. Verder druk bezig geweest op zoek naar zandbakzand. Speelgoedwinkels verkopen dus zandbakken, maar weten niet waar je zandbakzand vandaan haalt. Bij eentje lag nog een berg bouwzand, dat konden we wel ophalen. Alleen zie ik het al voor me dat we dan opeens de politie op ons dak krijgen. Dit is namelijk precies de plek waar ik door de politie al een keer staande ben gehouden, omdat ik tegen het verkeer in reed. De verkeersborden waren niet duidelijk, gaf de politieagent zelf ook toe. Toen ik het zandprobleem vertelde aan Cecilia belde zij meteen haar broer die in de bouw zit. We kregen een telefoonnummer van een mannetje die met zijn truck wel zand kon brengen. Miguel wilde wel even kijken hoeveel zand we nodig hebben en waar het moet komen. ’s-Middags rond vijven kwam hij met een truck, met toch echt iets te veel zand. We hebben dus nu genoeg zand voor zandzakken voor een volgende overstroming.  Voordat ik de meiden op kon halen, eerst met Lucky naar de dierenarts Doest in Julianadorp. Lucky heeft een grote beurt gehad. Bleek koorts te hebben door haar ontstoken ingetrokken tepels, heeft een spuit en een penicilline kuur gekregen. Ze weeg 11.8 kilo schoon aan de haak en het kan zijn dat ze toch al ouder dan een jaar is, want ze heeft een beetje tandsteen. Honden onder 1 jaar hebben dat blijkbaar niet. Weer wat geleerd. Uit school kwam Marie-Louise bij ons spelen. De meiden hadden het erg naar hun zin.

Zaterdag 19 februari 2011

Roos en Arno gingen kijken bij zwemles van zwemjuf Carmelien bij Hook’s Hut. Erg leuk atmosfeertje om een keer naar het strand te gaan, maar Roos vond de juf niet lief. Dit kwam omdat de kinderen stout deden, maar dat zag Roos niet. De juf gaf les in het Papiaments, omdat er geen Nederlands sprekende kindjes les hadden. Dat was dus ook niet ideaal voor Roosje. Daarna had Roos even quality time met vaders. De HSP/HSK’tjes wilden het liefst een geestelijke verwendag thuis hebben, zodat onze wegen vandaag gescheiden waren. Tot kleine ergernis van vader, maar soms gaan plannen niet door als de hoogsensitieven in het gezin te veel energie hebben verloren gedurende de week. Dit is ook voor de HSP balen, maar soms is het beter er aan toe te geven zodat de batterij zich weer kan opladen. Arno wil het liefst duizend dingen in het weekend doen en dit botst soms met de HSP-tjes. Ik zit er aan te denken om een boek te schrijven over HSP en emigreren, dus wie weet komt dat nog. Na het middag eten zijn we met z’n allen naar Mambo Beach gegaan, waar juf Jennifer haar zwemles geeft in zee. Het was even zoeken, maar het klikte met Roos en de juf. De juf had nu 3 kindjes en ze zwemmen zonder kurkjes of bandjes, maar met een slang. Volgende week gaat Roos beginnen. Tijdens het zoeken werden we aangesproken door een modellenbureau, Chicas Curacao, of we de kinderen kwamen inschrijven. Dus daarna wilde Sofie wel een fotoshootje doen, mevrouw is ervaringsdeskundige sinds ze vorig jaar Lucky Tissink-Swart van Swartwerk Fotografie heeft geholpen met haar portfolio. Of vader en moeder ook fotomodel met de kinderen wilde worden, want dat was wel leuk om de kinderen met hun eigen ouders soms te fotograferen. Nou, ik dacht het niet hè. We krijgen wel een foto toegestuurd met ons vijven, dus dat hebben we er wel uitgesleept. Daarna richting Seaacquarium gelopen en gekeken naar de zeerobben die gevoerd werden. Een andere keer gaan we naar binnen om de dolfijnen te bekijken. Toen de kinderen op bed lagen begon het echte werk. Er moest zand van de garage verplaatst worden. De garage ligt laag, de zandbak hoog en we hebben geen schep. Dus met emmertjes en een wagentje vulden wij de zandbak (die op zijn beurt eigenlijk een zwembadje is) Daarna het huis versieren. Wat een kast van een huis! Dat merk je dus aan de slingers. Als we in Nederland drie slingers ophingen was de woonkamer vol. Hier oogt het zelfs kaal. Gelukkig hadden we genoeg slingers.

Zondag 20 februari 2011

Roos vond het allemaal zo spannend dat ze om 5 uur ons riep. Madam zat met haar zelfgemaakte cadeau in haar bed klaar. “Roos je moet nog 2 uur slapen”. Zeventig minuten later riep mevrouw weer. Nu had ze twee cadeautjes, een koffertje, een tasje en het boek van Pluk van de Petteflet in bed. Moeders werd nu wel een beetje boos. En om 7 uur kon ze eindelijk uit bed om al zingend haar broertje wakker te maken. Glunderend werd hij wakker. Bij ons in bed de cadeautjes uitgepakt. We hadden extra veel cadeaus, want we hadden van alle opa’s en oma’s ook cadeaus en daarna natuurlijk ook nog de kaarten voor gelezen. Bedankt allemaal. Jord is erg verwend. Hij had daarna geen aandacht meer voor de felicitatie-skypes, de cadeaus waren te mooi. Na de cadeaus, ontbijt, taart en 1,5 uur skypen gingen we naar de Ostrich struisvogelfarm. Jord wilde graag naar de dierentuin, maar we hebben het zo geboetseerd dat het struisvogels, hangbuikzwijnen en krokodillen werden. Ze hadden ook nog een pratende papagaai, een schildpad en schapen. Dus al met al werd het toch een dierentuin. Om 11 uur startte er een rondleiding in een overdekte truck. We hebben erg veel geleerd over struisvogels, veren gezocht, gevoerd, op een ei gestaan en gelachen, want de gids was erg enthousiast en vol met grappen. Daarna wilde we nog struisvogel eten, maar de kok had in zijn hand gesneden. Na een drankje gingen we naar de auto richting pizzeria Il Forno aan de Caracasbaaiweg. De kinderen lekker in het speelhuisje gespeeld, op de schommels en van de glijbaan geroetsjt. Wij lekker aan een Polar biertje. ’s-Middags was er eigenlijk ook nog de parade di Kabai, de carnavalsparade met paarden, maar het was een indrukwekkend weekend en morgen moeten de kinderen weer naar school. Volgend jaar gaan we naar die parade. Thuis lekker gespeeld met alle nieuwe dingen. En met het avondeten nog een felicitatie-skype van Hanzo en Marjan. Al met al toch een aardige verjaardag.

Maandag 21 februari 2011

Jord had vandaag zijn traktatie op school, knakworst-komkommer vlinders. Voordat hij in de kring ging kreeg hij een feestmuts waar hij zelf stickers op mocht plakken. Er gingen stickers van een struisvogel en een olifant op. Hij werd toegezongen in het Engels, Papiaments, Spaans en Nederlands inclusief muziekinstrumenten. Natuurlijk mocht hij kaarsjes uitblazen, wat hij in een keer meteen goed deed. Daarna mocht hij in een grabbelton een cadeautje uitzoeken. Hij vond een blauwe bril met rode glazen het aller mooist. Daarna ging Jord uitdelen. Het eerste kindje haalde de komkommer van de knakworst, de volgende wilde helemaal niet, weer een anti-groente kind en zo ging het verder. Tja, sorry hoor maar verantwoord trakteren is best lastig. Maar uit eindelijk kregen we toch de meesten aan de komkommer. Kortom een geslaagd feestje voor ons varkentje. Thuis wel weer een eenzaam gevoel, zo zonder de kinderen om me heen. Ik geloof dat ik toch niet helemaal de oude ben en heb toch nog erg last van mezelf. Met tranen in mijn ogen in de auto om de kinderen weer op te halen. Ben echt op. Misschien komt het ook wel doordat we nu op een afstandelijke manier qua familie en vrienden een verjaardagsfeestje moesten vieren. En het is niet niks eerst overspannen en daarna emigreren. “Normale mensen” zouden dat al moeilijk vinden en een HSP heeft helemaal veel tijd nodig om weer een balans te vinden. Gelukkig ziet Arno dit ook, dus aan hem heb ik veel steun. Sofie had eindelijk het meisje uit de andere klas zover dat ze bij ons kon spelen. Leuk meisje en het spelen ging aardig. Jill leerde Sofie hoe ze een koprol boven het water kan maken. Eng van die kleine meisjes die vlak van de rand salto’s gaan maken. De kunst van het loslaten… Jill d’r vader is marinier en de kazerne is vlakbij. Iets na 15 uur kwam hij mevrouw halen. Zes vlechtjes meer in haar haar, Sofie leert voor kapper en doet dit echt netjes. Bij het afscheid mocht Jill ook nog twee armbandjes en een ringetje. Dit is iets nieuws van Sofie. Als er iemand gespeeld heeft mag deze iets “kostbaars” uitkiezen. Echt lief. Nadat Jill weg was moesten we nog even oefenen met woordjes van “Veilig en Vlot”. Anders wordt juf Paula boos op ons. Donderdag moet ik op het matje komen, want ik heb het een beetje verwaarloosd. Roos is sinds gister begonnen met lezen. Ze leest nu een AV1 boekje over Raar haar. Met een beetje hulp lukt het haar om voor het slapen gaan een bladzijde te lezen. Echt super. Oh en nog niet wereldkundig gemaakt, maar Roos heeft haar veterstrikdiploma gehaald. Niet dat we schoenen hebben met veters, maar je kan het maar alvast hebben hè. 

Allemaal weer naar school

Zaterdag 5 februari 2011

Arno samen met Sofie naar de NAPA voor een nieuwe accu. De NAPA valt op door hun pick-up met een baseballpet boven op het dak. En het is handig dat we ook Tele Curacao soms kijken, zo zagen we een reclame van NAPA en dan weet je meteen dat zo’n winkel accu’s verkoopt. We kijken geregeld de Telenoticias en worden helemaal vrolijk van het uiterlijk van de nieuwslezer. Echt een gezellig uitziende omvangrijke man met een grijns van oor tot oor. Voor de schoolkrant van de Regenboogschool, de Kameleon, maken we elke editie een kolom "Reporters uit de West". Hierin schrijven we elke keer een stukje over onze belevenissen op Curaçao.

Reporters uit de west deel 2

In de vorige schoolkrant hebben jullie kunnen lezen dat wij voor 2,5 jaar verhuizen naar Curacao. Elke schoolkrant zullen wij iets vertellen over ons leven op dit eiland. Dit keer zal het gaan over onze nieuwe school. We zitten op de Schroederschool, dit is een Nederlandse school met vooral kinderen die net als wij voor enkele jaren op Curacao wonen. Net als bij jullie hebben wij groepen 1 en 2 samen. Wij hebben drie groepen 1/2. Bij de kleuterklassen hebben jullie om de week speelgoedmiddag. Hier hebben we een keer in de maand speelgoeddag. Sofie zit bij deelschool 2, dat zijn de groepen 3, 4 en 5. Net als bij jullie is er dan geen speelgoedmiddag. Wij mogen wel speelgoed van huis meenemen, zoals knikkers, spingtouwen en elastieken. Dit mocht eerst niet, maar dit hebben ze pas veranderd. 

De school begint vroeg, om 7.10 begint de les. Om 6 uur staan we op om brood te eten. Om 6.45 uur gaan we met de auto naar school en zijn om 12.30 uur uit. We eten twee keer op school, om 8.30 en om 11 uur. We hebben koeltasjes waar limonade, water, koek, brood en soms groente of fruit in zit. We hebben geen kapstokken op school, want het is hier zo warm dat we geen jassen dragen. We dragen ook geen sokken, truien, leggings of lange broeken. We hoeven alleen 's-ochtends naar school. Als we thuiskomen eten we warm en daarna kunnen we spelen. Het is heel fijn dat we maar een keer naar school moeten. De schooldag is wel iets langer, maar daarna heb je 's-middags meer tijd voor clubjes of speelafspraakjes.

Zondag 6 februari 2011

Roos heeft vandaag een dagje in haar kamer als beter wordt actie. Sofie verwendt haar als een zustertje. Roos ligt lekker in bed en luistert Pluk van de Petteflet. Ze geniet er echt van. Kruik op haar buik en een zus die soms de leesboekjes ververst. Even moest ze het zonder haar zuster stellen, want die ging gezellig met moeders naar de Centrum supermarkt lopen. Dit ik nog geen een keer gedaan en het is prima te doen. Nadeel is wel dat je altijd meer koopt dan je wilt. Dus werden de tassen nogal zwaar om te tillen. Het ging en Sofie genoot er volgens mij ook van. Op een kassabon kan je goed zien hoe de taal hier werkt. Het is zowel in spraak als op een bonnetje een mix van Engels, Nederlands, Papiaments, Spaans en Portugees; Peanut butter, Manzana concentrado,  Komkommer, Tomatie.

Maandag 7 februari 2011

Roos heeft geen koorts meer, maar we houden haar nog een dagje thuis. Kijken of dat goed gaat. Ze vindt het heerlijk om even alleen onverdeelde aandacht van mama te krijgen, Sofie en Jord moesten namelijk wel naar school. Sofie was het er niet echt mee eens. Die vindt dat als een iemand thuis mag blijven, iedereen thuis mag blijven. Raar dat wij het daar niet mee eens zijn, zeg. Jord schreeuwde met het afscheid nemen van vaders de hele klas blij elkaar. Dus dat was voor vader en zoon niet zo leuk. Meneertje heeft het moeilijk met het alleen achterblijven. Moet toch gaan slijten, want na de zomervakantie willen we hem nog een dag extra naar de Nijntje doen. Arno belde op over het afscheid nemen en vertelde meteen dat Mikke, een klasgenootje, met Sofie komt spelen. Handig om te weten, want we eten warm en dan kan ik daar meteen rekening mee houden. We aten sate, komkommer, paprika en dus nu met extra stokbrood en sate saus. Was goed, want Mikke is een goede eter. Ze is jonger dan Sofie, maar steekt een stuk boven haar uit. Vader en moeder zijn ook groot. Het was erg gezellig. De drie dames hebben aan tafel kettingen gemaakt en Jord speelde lekker in de speelhoek met zijn auto’s. Er werd ook gezwommen. We hebben een plastic slee mee genomen en daar gaan ze op staan om van de onderwaterglijbaan te roetsjen. De owg is het stuk tussen het ondiepe en het diepe gedeelte van het zwembad. Het sleetje is zo’n plastic pannenkoek met een handvat tussen de benen. Toen Mikke d’r moeder kwam wilde ze niet mee, de dames waren na 3,5 uur nog niet klaar met spelen. Dat is een goed teken. Dus gingen moeders nog even kletsen. Volgende week ga ik met enkele moeders en vriendinnen uit eten en daar is Mikke d’r moeder ook bij.

Dinsdag 8 februari 2011

Jord werd om 5.30 wakker met de fijne melding dat hij honger had. Mannetje een boterham en drinken gegeven. Toen het op was ging hij weer naar bed en de dames zaten net aan tafel.  Jord vlak voor tijd uit bed gehaald en aangekleed.  De eerste keer dat we gezamenlijk met twee auto’s wegrijden. Morgen mag Arno doorrijden, hij wachtte nu op me en dat geeft mij een irritant gevoel. Lief bedoeld, maar ik raak geïrriteerd van in colonne rijden. Dat merkte ik vorige week ook met Willemien toen we achter elkaar naar school reden na onze koffie-date. De dames gaan vandaag weer gezamenlijk naar school. Roos lijkt er echt weer zin in te hebben. Het afscheid nemen ging ook redelijk goed. Moeders met Jord weer racen om op tijd thuis te zijn voor Cecilia. Het lijkt op dinsdag en vrijdag ook echt drukker te zijn. Gelukkig was Arno tussen de middag op tijd thuis, want terug stonden we eerst al 10 minuten voor school in de rij om überhaupt weg te rijden. Toen Cicilia er nog was ben ik samen met Jord naar de supermarkt gelopen. Aan de straat staat een postbus, daar mocht Jord een hele lading brieven in stoppen. Allemaal regeldingen voor Nederland. SVB ivm mogelijke recht op kinderbijslag en Belastingdienst.  Het bleek dat we nog voorlopige teruggave krijgen, dit wilden we stopzetten. Kan dat niet via internet als je in het buitenland woont. Moet je bellen naar NL. Leuke dure grap. Dus heb ik een brief gestuurd naar Belastingdienst Buitenland. Hopen dat ze daar wel per mail op reageren, want dat kantoor had ook geen emailadres. Roos vond dat ze vanmiddag een verjaardagspartijtje had, maar we hebben geen uitnodiging. Volgens Roos waren die op en ze mocht wel komen. Wat doe je dan in zo’n geval… Normaliter vragen aan de ouders, maar vandaag mochten de meiden geen speelafspraakjes maken want we zouden skypen met jarige oma. Oma is 65 geworden. En Roos is net ziek geweest en heeft donderdag ook al een feestje, dus dat was reden te meer om het even te laten varen. Geloof dat ze het niet heel erg vond. Morgen zullen we wel horen of ze het echt gemist heeft. Het was weer een Mc Donalds feestje.

Woensdag 9 februari 2011

Nu Jord op school is kan ik even ongestoord shoppen in de speelgoedwinkel. Opa Joop en oma Elly storten geld zodat ik een cadeautje kan kopen. Jord begon deze week opeens met kleine lego te spelen. Met enorm veel fantasie maakte hij een raket en een vliegtuig. Dus heb ik nu een basisdoos gekocht met allemaal stukjes zonder moeilijke bouwpakketten voor supersonische vliegtuigen. Namens onszelf heb ik van Duplo een Cars vrachtauto gekocht waar hij dan weer zijn kleine Cars autootjes (die ik al eerder met oma Hetty heb gekocht) in kan rijden. Met het ophalen van Jord liep hij mank. Hij was met gymmen van een hoogte gesprongen en verkeerd terecht gekomen. Als ik druk doet het geen pijn. Als ik aan zijn tenen trek doet het ook geen pijn. Zijn been kan ik alle kanten opdraaien. Het mank lopen duurde enkele dagen, maandag ging het al beter. Sofie ging na school spelen bij Jet. Deze afspraak was vorige week al gemaakt. Met het brengen naar school vond Sofie het een beetje spannend, want ze zei bij voorbaat al dat ze niet zo lang wilde spelen. Met de moeder afgesproken dat ik haar om 15 uur zou halen. Erg grappig dat je hier dus een middagje een speelafspraakje ruim 20 kilometer verderop heb. Dat zou in Nederland toch niet echt gebeuren in de Randstad. Het was allemaal goed gegaan, ze had tosti’s gegeten, niet gezwommen en bingo gespeeld. Met het ophalen wilden Jord en Roos ook nog even in de boom klimmen, dus er zaten een paar aapjes in de boom. ’s-Avonds kreeg mevrouw weer tosti, want die afspraak had ik met Roos gister al gemaakt. Roos wilde gisteravond tosti, maar het werden poffertjes. Toen de kinders op bed lagen gingen vader en moeder op BVN, het Beste van Vlaanderen en Nederland, Boer zoekt vrouw kijken. We kijken weinig tv, maar BZV kijken we elke woensdag.

Donderdag 10 februari 2011

Roos had vandaag een verjaardagsfeestje van haar liefje, Tobe. Echt een schattig jongetje. Het feestje was op het Verkeerspark en zijn broer Ebube, die bij Sofie in de klas zit, had gezegd dat Sofie ook mocht komen. Dus we hebben wel de fietsjes van allemaal meegenomen, maar wel duidelijk gezegd dat het misschien mag. En als het niet kan, dat Sofie en Jord samen met mama naar de dierentuin gaan. Nou, het mocht van de schoonfamilie van Roos haha. Toch wilde ik even dat Roos ook alleen zou zijn, maar dat wilde Roos niet. Dus gingen we niet naar de dierentuin. Vonden Sofie en Jord ook helemaal niet erg. Ik heb weer een moeder leren kennen. De moeder van Gustaaf en die blijkt ook dinsdag in het eetclubje te zitten. Van de negen vrouwen die er meegaan ken ik er nu vijf, dat is incl. mezelf. Jord begint nu echt te beseffen dat hij binnenkort ook jarig is en was zeer geïnteresseerd in Tobe’s cadeautjes. Hij deed allemaal ideeën op. Tobe’s vader is Jord’s vriend. Jord vond hem op school al leuk als we wachten op Roos. Bij het naar huis gaan kregen alle kinderen een lollie waar een lichtje in zit. Jord ook, zijn grote vriend stond erop. Grappig zoals je met sommige ouders en kinderen meteen een klik hebt.

Vrijdag 11 februari 2011

De kinderen zijn moe. Tot nu toe is dit meestal op vrijdag. Roos leeft op als je zegt vanmiddag is het weekend, maar dit keer zei ze dat ze morgen ook naar school wilt. Er is morgen opendag, dus in principe kan ze naar school. Maar dat gaan we niet doen. We hebben twee andere leuke dingen op het programma staan. De school inventariseert nu al welke kinderen er na de zomervakantie nog op school blijven. Omdat wij geen 10-minuten gesprek met Jord en Roos hun juf hebben, we hebben tenslotte net een intake gesprek gehad, vragen ze het nu. Ik zei tegen juf Nicole als grapje; “Als jij lief blijft doen, blijft Roos”. Was niet zo’n goeie grap, want de juf vertelde dat ze na jaren gaat stoppen i.v.m. werk van haar man. Dus waarschijnlijk krijgt Roos een nieuwe juf na de zomervakantie. Is ze na een hobbel net gewend aan deze juf, krijgt ze weer een nieuwe. We zullen zien en wie weet wordt het wel een enorme lieve juf. We zeggen in ieder geval nog niks tegen Roos hierover. 

Week 8 in Curaçao

Maandag 31 januari 2011

De derde boeking is binnen. Familie Polman komt begin juni. Erg leuk vooral dat er dan visite uit Nederland is op Roos haar vijfde verjaardag. Het boekingskantoor krijgt het nog druk. Paul en IJske met Sofie haar verjaardag in maart. Waarschijnlijk komt neef Marc en zijn harem uit Amerika ergens dit jaar ook nog langs. Met de herfstvakantie misschien Hanzo, ook weer vijf slapers. Half november wil Hetty komen om de intocht van de Sint mee te maken. En hopelijk met de kerstvakantie vriendin Jolanda met Rob en Noortje. Zelfs al toezeggingen voor februari 2012 gekregen van Joop & Elly. Tjoh, we krijgen het echt druk. We moeten het appartement maar eens even gaan opruimen. We hebben alleen nog niet iedereen verteld dat we enge monsters in de tuin hebben.  Sofie is ziek. Roos en Jord werden door Arno naar school gebracht. Sofie wil nu ze ziek is graag schooltje spelen en schilderen. Ze hadden van Sinterklaas een bord gekregen om zelf te versieren, dus dat werd gedaan.

Dinsdag 1 februari 2011

Vanochtend gebeld naar school dat Roos nu ook koorts heeft. Ze moest wel huilen, want ze  wilde wel. Op zich dachten we dat dit een goed tekenen is. School vind ze leuk, maar later deze week bleek het iets gecompliceerder te liggen. Vandaag was het Roos haar beurt om het bord te gaan schilderen. Het werd een behoorlijke Picasso en vooral madam zat onder. Sofie, nog steeds niet beter, ging ook even schilderen. Alleen bleek later dat 70 cm naast het kleed de tafel mee geschilderd was. Heerlijk zieke kinderen die actief ziek zijn. L’histoire se repete. Arno wilde vroeger als hij ziek was alleen maar slapen en ik moest geëntertaind worden of speelde zelf voor entertainer. ’s-Avond hoorde Arno Roos huilen. Toen hij ging kijken was ze aan het slapen. Het huilen was dus in haar slaap. Hij heeft haar uit bed gehaald om te plassen, maar ze had zelf niet in de gaten dat ze huilde. We weten dus ook niet waarom ze huilde. To be continued…

Woensdag 2 februari 2011

Tijdens het skypen met Esmee, die was bij opa en oma was, vertelde Vanessa dat Esmee zegt dat wij op vakantie wonen. Roos op haal beurt zegt dat wij in Nederland wonen en dat we hier op schoolvakantie zijn. Twee dames van bijna vijf hebben zo hun eigen ideeën over het feit dat wij in Curaçao wonen. Grappig hoe de dames zo hun eigen uitleg hebben. Jord wilde zijn eigen bord niet schilderen, dus Sofie was zo vriendelijk om een Bob de Bouwer voor hem te schilderen. Bij thuiskomst dacht Arno zelfs dat moeder het had geschilderd zo mooi had Sofie het gedaan.

Vandaag is tante Sandra 28 geworden, dus gingen we een verjaardagskypeje doen. Tijdens het skypen werd Roos opeens stil en verdrietig. Ze kroop bijna in me. Later kwam alles eruit. Ze mist Nederland, maar vooral haar vriendjes, de juf en school. Ze heeft ook gelijk, want de Regenboogschool is ook wel een hele erge leuke school. Zeer gemoedelijk. De school hier is elitair en vooral bij de kinderen die Roos leuk vindt, de zesjarigen, krijgt ze geen aansluiting. Terwijl in Nederland Roos gewoon met oudste kleuters speelde. De juffen kan je ook niet vergelijken, totaal andere types. Na doorvragen bleek dat Roos zich niet gehoord voelt door juf Nicole. Grappig, want Roos heeft toen Hetty hier was een droom verteld aan de juf. Dat Roos en Jord een krokodil in de tuin hadden die hun naderde en mama hoorde hun niet roepen. Dit ging dus misschien niet om mama, maar om juf. Met de juf heb ik die droom al besproken, maar ik dacht alleen ik ga beter naar Roos luisteren. Bij navragen blijkt dat Roos ook ratelt tegen de juf, zonder eerst te wachten tot ze de aandacht van de juf heeft. Arno vertelde haar dat juf net zo is als papa. Bij papa moet je ook z’n naam zeggen en wachten tot hij kijkt. Roos vond dat grappig. Verder hebben we het gehad over de kindjes die ze leuk vindt en haar juist wegduwen (niet fysiek) Ik geloof dat het uitgebreide gesprek wel een opluchting voor haar was.

Donderdag 3 februari 2011

Nu iedereen beter is kunnen we voor het eerst met twee auto's weg, dachten we. Arno heeft van het weekend nl. zijn Nissan Frontier gekregen, een pick-up met dubbele cabine. Helaas werd dit het niet...de auto wilde niet starten. Dus met vertraging, eerst Arno naar zijn werk gebracht en daarna de meiden naar school. Morgen komt de wegenwacht. Voor de tweede achter een volgende dag  stroomstoring. Het duurt niet uren, maar het is wel vervelend mocht je weg moeten. We hebben een soort Fort Knox, maar dan met veel elektrische deuren en geen noodaggregaat. De sleutels op het voorhek doen het niet, mocht de remote van de automaat het niet doen dan kan je niks beginnen. De tweede remote van de garagedeur is ook stuk, dus we gaan de verhuurder eens even verwittigen. Roos was naar school, want had geen koorts, maar bij het ophalen voelde ze toch erg warm. Thuis bleek ze 38,5 te hebben. Was dus nog niet uitgeziekt. Ze was heel verdrietig, niet omdat ze ziek is maar omdat ze bang is dat ze nu niet naar Tobe’s feestje kan. Dat moet wel lukken, want dat is pas over een week. Het is best lastig om een zieke uit het zwembad te houden. Dus doen we het niet. De enige afspraak die we hebben is dat ze heel even in het water mogen, snel afdrogen en niet in de volle zon mogen.

Vrijdag 4 februari 2011

Sofie maakt drama dat ze alleen naar school moet. Roos heeft nog steeds koorts en Jord heeft geen school. Het feit dat papa haar soulmate is helpt ook niet echt. Papa moet ook elke dag werken en mama blijft thuis. Met tegenzin accepteert het. Sofie is op school een dansje in het geheim aan het oefenen voor het Pleinfeest op zaterdag 26 februari. In Nederland worden zulke dingen gewoon doordeweeks georganiseerd, hier offeren ze er een dag van je weekend voor op. Net als verjaardagspartijtjes van schoolvriendjes in het weekend, zijn hier heel gewoon. Komt denk ik doordat je geen familie etc. heb, dan wordt dat gebruikelijk.

Nu Roos thuis is kunnen we mooi een verjaardagskype doen voor ons nichtje Jylte. Met het tijdsverschil van 5 uur met Nederland waren we net online na hun schooldag. Lang zal ze leven gezongen. Dit keer ging het beter met Roos i.t.t. het skypen met tante Sandra (lees de tekst van 2 februari) Jylte heeft een roze Vtech Kidizoom gekregen. Dat is grappig, want die heeft Sofie ook. We wilden een foto van haar maken terwijl ze aan het skypen is, maar helaas was het geheugen vol en de batterij leeg. Volgende keer beter. Rond 9 uur kwam de wegenwacht meneer. Hij gaf de auto een jump-start en hij liep weer. Kostte; ongeveer 15 euro. De motor heb ik 45 minuten laten draaien, maar 's-middags toen Arno na de lunch met zijn eigen auto weg wilde naar zijn werk...deed ie niks. Balen!! To be continued.

Afscheid en verjaardagsfeestjes

Maandag 24 januari 2011

Vandaag was de laatste dag dat Hetty meeging de kinderen naar school te brengen. Dat was wel even speciaal voor haar. We, Arno en Karin, merken aan Hetty haar reactie dat het einde van haar bezoek nadert. Ze wordt stiller, trekt zich iets meer terug en gaat iets vaker bakken in de zon. De laatste zonnestraaltjes meepikken. In het begin was ze gehaast en had geen rust. Na confrontatie hiermee vond ze zelf ook dat ze nu aan het einde meer rust heeft. Zoveel rust zelfs dat ze in de zon gaat zitten met een boek. Op school vroeg Marie Louise of ze met Sofie mocht spelen vanmiddag, maar de laatste dag met oma willen we even voor ons zelf houden. Sorry, andere keer mag het zeker lieverd. Karin had Hetty beloofd nog een keer een soep met yambo (okra) te maken. Dat werd dus de maaltijd voor de lunch. ’s-Middags thuis gebleven lekker zwemmen.

Dinsdag 25 januari 2011

Hetty nam vroeg in de ochtend al afscheid van Arno. Omdat we maar 1 auto hebben blijft Arno lunchen in Punda. Hetty bleef bij Jord, zodat ze de koffer in kan pakken en Jord lekker langer kan slapen. Karin bracht de meiden naar school. Sofie had haar stoere modus aangezet om het afscheid op haar manier te verwerken. “Ik ben blij dat oma gaat. Eindelijk weer rust en ze maakt alles kapot.“(oma heeft een potje zelfgemaakte jam van Karin laten vallen en ze heeft het frontje van een keukenlade er af getrokken) Cecilia kwam weer schoonmaken. Erg luxe hoor, twee keer in de week. Is ook wel nodig met zo’n groot huis, maar toch zeer luxe. Ons weer verbaasd over ramen lappen zonder water. Als je maar goed wrijft wordt het toch schoon. Kinderen samen opgehaald bij school. Omdat het de laatste maaltijd is worden er pannenkoeken gegeten. Hetty is stilletjes. Rond 15 naar Hato. Karin had de auto te ver bij de kaartjesautomaat van slagboom stil gezet., dus kon bijna niet het kaartje pakken. Na 2,5 jaar zal dit wel zo blijven, haha. Hetty bij baggage afgifte afgezet en afscheid genomen. Ook al hadden we het gister zo afgesproken het leek net of ze niet verwacht had dat dit het afscheid was. Kwam plots aan, zo leek het althans. We werden geknuffeld en bedankt. Tot juni en tot skype’s. Bij het weg gaan vroeg Sofie waarom oma zo’n rood hoofd had. Karin: “Oma moet huilen Sofie.” Sofie: “Nou ikke niet hoor.” Het besef dat oma naar Nederland gaat kwam bij Roos pas toen ze weer in de auto stapte. In de auto bleef Sofie in haar harde rol, dat ze blij was dat oma weg was en dat ze het grappig vond dat oma ging huilen. En ja, toen kwamen bij moederlief de tranen. Aan Sofie uitgelegd dat het logisch is dat je huilt als je je eigen kind en kleinkinderen zo lang moet missen. Gevraagd of zij als mama naar Nederland gaat of zij dan ook misschien moet huilen. Ja, dat wel. “Maar jij mag niet zonder ons weg!” Bij school in de buurt zagen we het vliegtuig in de lucht. We waren te vroeg om Arno op te halen, dus zijn we even omgereden. Moeders moest even kijken waar Noa woont, Sofie heeft daar morgen een feestje. Toen Arno Jord thuis uit de auto kwamen bij Jord pas de tranen. Zo heeft iedereen op zijn eigen manier het afscheid verwerkt. Het voelt nu heel leeg in huis. Leeg, maar het voelt ook weer goed dat we weer met zijn vijven zijn.

Woensdag 26 januari 2011

Geskypt met vaderlief. Weer even op de hoogte hoe het met oom Henk gaat. Hij heeft kanker en heeft nu zijn vervroegde chemo gekregen. Daarna pantomiem skype met Paul en IJske gehad. Zij hadden wel beeld, maar geen geluid. Was erg grappig. Na schooltijd hebben we Sofie naar Noa gebracht voor haar verjaardagsfeestje, dit keer een feestje thuis. Ze hebben cakejes versierd en een film gekeken. Sofie heeft echter geen film gekeken, dat vond ze stom. Ze heeft geknutseld. Lekkere eigenwijze tante, maar geen slechte keuze.Broerlief een mailtje gestuurd. Hij heeft (nog geen) skype en bellen is erg duur. Hij is vandaag 40 geworden. Ons kadootje heeft Hetty hem gegeven. 

Donderdag 27 januari 2011

Semi-broerlief is vandaag 40 geworden. Ook een mailtje met een singende oerangoetan aapje gestuurd, via You Tube. Robert heeft zaterdag een feestje gegeven, de foto’s hebben we per mail al kunnen bewonderen. Voor ons is het een drukke week vol verjaardagsfeestjes. De kinderen zijn erg populair. Na school hebben we snel tosti’s gegeten en Arno heeft ons met fietsjes afgezet bij het verkeersplein. Jord heeft hier zijn eerste verjaardagsfeestje. De fietsen op slot gezet, want we zijn anderhalf uur te vroeg. Anders kan Arno zijn uren niet maken, we hebben slechts 1 auto en met drie kinderen incl. fietsjes te lopen is hier geen doen. Het verkeer en de wegen zijn niet echt ingesteld op fietsende kinderen. We hebben ons vermaakt in de speeltuin en in de dierentuin. Rond 15 uur liepen we naar het verkeerspark. Hier rijden geen auto's en kinderen kunnen kennismaken met het verkeer incl. stoplichten, zeebrapad en tankstation. Het was al aardig druk met ouders en peuters. Als peuters een feestje vieren is het helemaal gebruikelijk dat ouders erbij blijven. Het grappige was dat er dus heel veel juffen en een meester peuters hebben die bij Semmy, de jarige, in de klas zitten. Er waren 5 juffen en 1 meester. Een juf blijkt de zus te zijn van juf Rosita, Jord’s juf. De zus loopt stage bij Roos in de klas. De kinderen hebben een leuk feestje gehad. Moeders heeft lekker geklets met Willemien, de moeder van Marie Louise (Sofie) en Wiebe (zat bij Jord en nu bij Roos) Er was ook een pinata en er was belachelijk veel snoep. Rond 17 uur was iedereen naar huis, alleen Arno was er nog niet. Alles werd al opgeruimd, dus zijn wij langs de dierentuin op de stoep richting huis gewandeld. Toen we net over gestoken waren werd er getuterd. Onze taxichauffeur. Thuis was iedereen op. De kinderen gingen zwemmen, moeders ging snel pitabroodjes klaar maken. Jord zwemt zonder bandjes, dus we moeten tegenwoordig badmeester spelen. (Zie eerder filmpje "Ik zag jou" op ons blog)

Vrijdag 28 januari 2011

Misschien kwam het door de drukke emotionele week, maar vandaag gaan de kinderen niet naar school. Sofie heeft koorts en pijn in haar hoofd. Bij het idee dat Roos alleen naar school moet zakte ze als een plumpudding in elkaar en keek heel ongelukkig. Schijt aan het feit dat de leerplicht hier voor 4-jarigen is, onze kleine meid is schoolziek. In Nederland hielden we haar wekelijks een middag of een dagje thuis. Dan is 5 weken fulltime naar school al fantastisch. Dus werd het een dag met drie kinderen thuis, waarvan een lamlendig, hangerig en koortsig. Cecilia en de tuinman kwamen ook, dus niet echt een relaxt dagje. Het is ook zo lullig om iemand te verbieden te zwemmen als je een zwembad in de tuin hebt. Dat hebben we dus ook niet gedaan. Sofie mocht heel even erin, maar mocht niet in de zon. 

"Ik zag jou"

Vier weken voor je derde verjaardag kan je natuurlijk zwembandjes oubollig vinden. Jord vindt op zijn tweede dat het de hoogste tijd is om zonder bandjes te zwemmen. Helaas voor papa die net nieuwe Speedo zwembandjes gekocht heeft, maar die blijven lekker op het droge. Zie en bewonder onze nieuwe Pieter van de Hoogenband.

De Tao van Pim en Pom

Pom: Wat zou jij doen als je rijk was?

Pim: Vis kopen. Een heleboel; zoveel als ik niet op kon.

Pom: Dan had je de volgende dag niks meer. Een beetje kat eet geen vis van één dag oud.

Pim: Ja, maar… Ik moest toch iets met m’n geld doen! Jij zou toch zeker ook vis kopen?

Pom: (gewichtig) Jawel…Maar ik kocht hele kleine visjes. Zó klein dat je er doorheen kijkt, dat je er niet over denkt om ze te eten.

Pim: Wat heb je er dan aan?

Pom: Luister… Die vissen deed ik in een watertje. Een mooi stil watertje waar vissen gauw groot in worden.

Pim: Ah! Maar dan moest je wel de hele dag bij je watertje zitten om op te letten dat ze er niet uitsprongen of dat er geen andere kat met z’n poten aankwam.

Pom: Dat dacht je! Daar nam ik een arm klein katje voor. Die zat daar de hele dag voor mij op te letten. Daar gaf ik hem natuurlijk een salarisje voor.

Pim: Wat is een salarisje? Een vis?

Pom: Nee, een salarisje is wat je iemand voor zijn werk betaalt. Dat arme katje kreeg per dag één visjes van mij.

Pim: Dus is salaris toch een visje.

Pom: Nou ja, goed… Voor dat arme katje was salaris een visje. Nu gaan we verder. Mijn vissen in dat watertje beginnen groot te worden. Wat doe ik dus?

Pim: (likt zijn bekje af) Je eet ze op en je geeft mij ook wat.

Pom: Het zijn er veel te veel om in één keer op te eten. Wat doe ik dus? Ik huur een katje om drie vissen per dag te vangen. Drie vissen is een aardig maaltje.

Pim: Maar ik zou toch ook wat krijgen?

Pom: daar zullen we het later over hebben. Ik huur dus een katje…

Pim: Wat even… Ben je niet bang dat dat katje, als ie toch bezig is, ook een paar visjes voor zich zelf pikt?

Pom: Nee… Dat katje krijgt ook een salarisje. Net als het katje dat op het watertje moet passen. Een derde katje komt mij de visjes brengen. Zó uit het water.

Pim: Hi hi… Dacht jij nou heus dat je ooit één visje te zien kreeg? Die arme sloeber heeft ze onderweg allang opgegeten!

Pom: Dacht je maar. Ook het derde katje krijgt een salarisje. Een klein visje.

Pim: Hoe geef je hem dat dan?

Pom: Hele goeie vraag. Ik had ook nog een vierde katje. Een secretaris. Ik denk er zelfs over om jou mijn secretaris te maken, Pim.

Pim: Wat doet een secretaris?

Pom: Alle werkjes waar zijn baas geen zin in heeft. De visjes uitdelen aan de arme katjes en opletten dat ze er toch niet stiekem eentje meer nemen.

Pim: Maar de secretais moet toch zelf ook eten?

Pom: Precies. Voor zijn werkjes krijgt hij twee visjes per dag.

Pim: Ooo… En jij?

Pom: Ik? Ik drie. Drie grote.

Pim: Goed… Ik dóé het. Ik word jouw secretaris.

Pom: Hee… Daar kijk ik van op. Jij bent geen kat om twee visjes te eten als ik er drie eet.

Pim: (lacht slim) Ik moet er niet aan denken om jou te zijn. Nooit meer lekker slapen, nooit meer koeskoezen, nooit meer op kattekwaad uit!

Pom: (verbaasd) Waarom niet?

Pim: Omdat je altijd bang zou zijn.

Pom: Bang? Waarvoor?

Pim: Dat je watertje met vissen opdroogde, dat je vissen er uitsprongen, dat je katje er niet goed op paste, dat het katje dat de vissen vangen moest er ééntje voor zich zelf pikte, dat het katje dat ze jou brengen moest onderweg niet overvallen werd door andere katjes, dat je secretaris niet alle visjes zelf hield en niets aan de andere katjes gaf. Of… of dat die vier katjes samen op een dag het hele viswater leeg zouden stelen en jou er in gooiden omdat je zo’n verschrikkelijke rijke gierige kat was.

Pom: (denkt heel lang na; heel ernstig) Pim, zullen wij één ding afspreken?

Pim: Wat?

Pom: Dat we nóóit… nóóit in ons leven rijk zullen worden?

Pim: En als we nou per ongeluk toch rijk worden?

Pom: Dan geven we het weg. Aan hele arme katjes, die ook wel eens koeskoezen willen en kattekwaad uithalen. Afgesproken?

Pim: Poot erop!

Pom: Poot erop!

Uit De Mies Bouhuys Pim-en-Pomnibus

ISBN 90 214 53657

Iguanas at the Hilton beach resort Curacao

Druk druk druk

Vrijdag 7 januari 2011 kwam de zeecontainer met al onze inboedel!! Dus vandaar druk druk druk. De mannen van CMS hebben hard hun best gedaan. Het hele weekend dozen uitgepakt. De kinderen konden hun lol op met al hun speelgoed.



(let op dan zie je Karin haar Santa-Fe ook nog)

Zaterdag 8 januari 's-middags kwam ons eerste bezoek uit Nederland aan, oma Hetty is er. Vanaf de vliegtuigspotplek (mooi galgje-woord) hebben we het vliegtuig aan zien komen. Met veel geglunder werd ze onthaald op het vliegveld.


Zondag 9 januari werd er weer uitgepakt. Een ruimte van 2 bij 3 bij 2 ligt vol met lege dozen. Oh, wat is oma blij dat ze er is haha. Nee, ze heeft ook tijd voor vakantie, zwemmen en vooral veel geniet van de kinderen. Vanuit een zonnig Curacao werd Indra toegezongen voor haar 12e verjaardag. s'middags aten we een erg overheerlijke kip met een bierblik in z'n achterste uit de rookoven/BBQ.



Maandag 10 januari weer een dag met verhuismannen van CMS-moving. Ze hebben de lege dozen meegenomen, kastjes in elkaar gezet, zouden het trio-bed in elkaar zetten maar tot op heden (woe 12) hebben we de doos met schroeven niet gevonden. Vol trots lieten de kinderen hun nieuwe school aan oma zien.

Dinsdag 11 januari weer een dag met dozen uitpakken en spulletjes op zijn plek zetten. Nu is de speelhal klaar. Klinkt lekker casino-achtig, maar de kinderen hebben in de hal een hoek met al hun speelgoed. Jord heeft een mooie reclame foto-shoot gemaakt voor Frans, lees Van Leeuwen verhuizingen.

Woensdag 12 januari zijn de Linera-dames Punda gaan verkennen. Erg leuk steegje ontdekt, de Windstraat, met een gallery van Nena Sanchez waar Hetty een popcorn cq eierdozenshirt heeft gekocht. Vraag er naar als ze eind januari weer op Nederlandse bodem is.  En een winkeltje met hele dikke Chichi's. Karin heeft er een kado gekregen. Wat is nou een chichi? Chichi is de koosnaam voor een speciale vrouw, de oudste dochter of zus. In de volksmond betekent dit meer; raad, advies, wijsheid en moederliefde. Chichi komt tot leven in de beelden met verschillende handgeschilderd taferelen/figuren. Daarna moeten schuilen voor de regen bij de Waterfortboogjes en fruit gekocht bij de Floating Market.

Aan den arbeid

Maandag 3 januari 2011

Arno heeft vandaag een luxe begin. Hij hoeft pas om negen uur op kantoor te zijn. We konden dus nog relaxt met elkaar ontbijten. Hij in t-shirt en boxershort, het is namelijk veel te warm om in pak binnen te zitten zonder airco. Toen vadertje in vol ornaat op het punt stond om te vertrekken werd hij bijna omver geknuffeld. En wat ziet hij er mooi uit in pak! De kinderen waren lekker aan het knutselen en zwemmen. Moeders zat met haar hoofd bij de werkende echtgenoot. Hoe zat het hem vergaan? Kan hij zijn draai wel vinden? Etc.etc. Rond tien uur een sms-je van Arno dat het goed gaat op zijn eerste werkdag. Genoeg afleiding van skypend Nederland. Dit keer ook met drie meisjes uit Sofie haar oude klas. De tweeling, Mira en Louise, hadden Jamie te spelen. Roos wilde Isa, hun grote zus, zien dus die werd ook opgetrommeld inclusief haar vriendinnetje Tirza. Tirza is weer de zus van Marnix, Roos haar vriendje. Dus in korte tijd heb je contact met heel veel kinderen en waarschijnlijk indirect ook weer met hun familie als zij dit thuis vertellen. Tussen de middag kwam de arbeider naar huis voor de warme hap. Trok zijn pak uit en dook in het zwembad. Aan tafel erg vol van het prettige onthaal. We hebben ‘last’ van lawaaipapagaaien, geelvleugelamazone. Last, niet echt, maar ze maken zo’n herrie. Wel leuk. Het zijn twee koppeltjes die constant in de bomen rond het zwembad kwetteren. Na anderhalf uur ging Arno samen met Sofie weg. Sofie had een speelafspraakje bij Esqua. Vandaag helpende handen gebeld. Een meneer die de afwasmachine komt installeren. Hij belde Arno terug. Deze verstond het volgende; meneer van der vaart was er. Hij begreep er geen snars van, maar het bleek de tekst meneer van de vaatwasser. Toen dat eenmaal duidelijk was, was de afspraak snel gemaakt. Eind van de middag werd de oude afwasmachine verwijderd en de nieuwe geïnstalleerd. Een afspraak met de Handy Man voor de fan leek professioneel, maar vanmiddag was hij niet komen opdagen. Ten tijde van schrijven, dinsdagavond, is hij nog steeds niet langs geweest. Hopelijk nu donderdagmiddag. In de middag allerlei formulieren ingevuld voor de verzekeringen die nog afgesloten moeten worden. Wordt via de werkgever geregeld, maar het invullen moeten we zelf doen. Automatisering hebben ze niet uitgevonden, dus allerlei vragenlijsten. Vreselijk ouderwets en dan te bedenken dat daar weer mensen zich over moeten buigen. Rond half zes was Arno terug en nog steeds positief over de collega’s en het werk.

Dinsdag 4 januari 2011

Zo mooi als het gisterochtend was, zo vroeg moest vandaag de wekker. Om zes uur. Bah, lijkt wel werk. Oh, dat gingen we hier ook doen hè. Daarom verhuisde we naar Curaçao. Oeps, even vergeten. Meneer ging weer in pak weg, nu al zonder jasje. Voelde wel kaal. Arno heeft nog geen auto van de zaak, dus zitten de vier musketiers thuis vast. Lekker geknutseld, vliegtuigjes van eierdozen en boekjes gemaakt. Tijdens het voeren van Lucky hoorde Karin een leeuw schreeuwen. Dat kan niet, denk je. Nou, dat kan wel, want de dierentuin is hier een paar straten verderop. Zowel ’s-ochtends als ’s-avonds kan je de leeuw horen. Het zwembad werd weer schoon gemaakt. De mevrouw wist iemand voor het schoonmaken. Bleek later alleen op woensdag en zaterdag te kunnen. Sorry, maar als de kinderen op school zijn wil moeders de vrouw RUST en tijd voor zichzelf. En in het weekend willen we ook vrijheid, dus helaas terug bij af. Nu de technische man werkt komt de techniek aan op de technische vrouw. Dus werden er drie hekjes afgezaagd, met een Letherman en werden ze met tie-rips vastgemaakt. Twee onder een bestaand hek waar Lucky naar buiten kan ontsnappen. En aan een hek waar ze door heen is gekropen en zo bij het appartement en het zwembad kan. Een tropische regenbui kwam opzetten. Niet dat dit erg gevonden werd. De kinderen gingen in zwembroek in de regen dansen en later zwemmen. Het zwembad overstroomde weer, dus nu de pomp handmatig aangezet zodat het overtollige water naar het riool stroomt. We gaan niet meer klooien met slangen en emmers. Arno had een gesprek gehad met een collega. De bedoeling was dat ze het over werk gingen hebben, maar eerst was het tijd voor een cultuurles. Zo werd even per land aangegeven wat van belang is als je iemand aanneemt, omdat hij vroeg naar een goede manier om een hulp aan te nemen. Colombianen en Dominicanen gaan er met je man vandoor, met als doel uiteindelijk als Europeaan in Spanje te komen. Jamaicanen stelen alles wat los en vast zit. Haitianen zijn goed, maar spreken Frans en je moet ze alles leren anders gooien ze bleekmiddel bij de gekleurde was. Guyanen spreken wel Engels maar dat is niet te verstaan. Eigenlijk hebben ze allemaal sociale problemen. Kortom het moet een Curaçaose zijn. Dit is kennelijk op het eiland het beeld. Ook hebben zij uitvoering gesproken over arm vs rijk en blank vs zwart. Ander punt wat besproken werd was het afzetten tegen de Nederlanders en Nederland. Conclusie van Arno is dat Curaçao nu in de puberteit is en zich afzet tegen de ouders, Nederland. Als Curaçao volwassen is dan zal Curaçao onafhankelijk worden en de relatie met de ouders milder worden. Uiteindelijk was de tip voor ons ‘wie goed doet, goed ontmoet’. In de middag met de dames mailtjes gestuurd naar hun oude juffen. Sofie typt het zelf, vooral veel kusjes xxx. Bij Roos typt moeders, mevrouw dicteert.

Ik ben op Curacao.

Ik vind het leuk, omdat er gekleurde huizen zijn.

Ik ben hier met de hele familie.

We wonen in een huis met een zwembad.

En we hebben een hond en nog steeds een kerstboom.

Ik ga morgen naar school.

Ik vind het niet zo heel leuk, maar wel een beetje.

Ik vind het niet zo leuk, omdat alle jongetjes heel hard racen op het  

schoolplein.

Ik vind jou de allerliefste juf.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxROOS

Met het avondeten kwam vooral bij Sofie het besef dat morgen de school begint. Zij uitte het in ieder geval. Bij Roos kwam de onrust toen ze op bed lag. Ondanks de tegenzin en het grote onbekende waren ze redelijk snel inslaap gevallen. Jord was nadat hij tegen de muur aan was gelopen heel snel knock-out. Voor het slapen gaat hij altijd stompen tegen Arno, maar dit keer ging het niet goed nadat Arno al stop gezegd had. Grote bult op zijn voorhoofd was het gevolg. Na het bedritueel ging Arno een fitness-apparaat ophalen dat ons aangeboden was via www.marktplaats.an Een koopje, voor 35 euro.  Zo  meteen hebben we voor 110 euro een fitnesstoestel en een crosstrainer. De crosstrainer hadden we in NL via www.marktplaats.nl Dat is een stuk voordelig dan een fitnessabonnement. Toen Arno bij het hek stond met de auto bleek dat Lucky toch waaks is. Zij begon opeens erg te blaffen. Dus hebben we Lucky even met haar riem aan het hek vastgebonden en zo het apparaat naar binnen getild. Wat al fitness op zich was.

Woensdag 5 januari 2011

De dag is aangebroken dat de vrolijke vrijheid voorbij is. De kinderen en manlief moesten vandaag aan de arbeid. Arno kon later beginnen, dus we konden beiden mee naar school. Om 5.45 uur stond de wekker. Donker. Om zes uur werden de kinderen gewekt. Met slaperige oogjes werd een broodje gegeten. Gelukkig gister al de broodbakjes klaar gemaakt. De school kent twee pauzes, om half negen een boterhammetje en om elf uur een koekje of wat fruit of groente. Dus ook twee bekers en dit alles in een koeltasje. Om kwart voor zeven in de auto, zodat we iets over zevenen op school zijn. In de auto onderweg was het gezellig. Bij de school werd het toch wat stiller. Arno bracht samen met onze peuterman Roos naar haar klas. Karin bracht Sofie, dit ging goed totdat mama weg ging. Sofie vocht tegen de tranen. Gelukkig zit ze naast Esqua en die begon een praatje met haar. Bij Roos was het afscheid nemen moeilijker. Er waren drie nieuwe kindjes en de tweeling vierde hun zesde verjaardag. De dag in groep 1 /2 begint in de kring. De juf schonk de betraande Roos geen aandacht vond Arno, dus die trok even aandacht van de juf. Roos had namelijk een zelf gemaakt boekje meegenomen waar ze zelf papa, mama, Jord, Sofie en Roos in had geschreven. Roos kreeg even aandacht, maar daarna moest de juf 12 ballonnen blazen. De juf lijkt niet goed meerdere dingen te gelijk te kunnen, want nu kreeg Roos weer geen aandacht. Ondertussen was vaders met Jord naar de peuterklas. Wel fijn dat we samen de eerste dag konden doen. Moeders bleef op een veilig afstandje nog even bij Roos in de klas. Roos droogde haar tranen. Toen Roos door had dat ze toch geen aandacht kreeg en moeders weg ging hielden de tranen op. Jord was meteen al weer in zijn hum bij juf Rosita en was lekker aan het spelen. We kregen nog net een kus toen we weg gingen. Op de terug weg naar huis hadden we alle twee een onrustig gevoel over de juf van Roos. We kijken het een week aan en anders…  Nu tijd voor nieuwe zenuwen, Arno had om negen uur nieuwjaarsontbijt met de hele organisatie. De zenuwen waren niet nodig, het was prima verlopen. Moeders had na 3,5 week fulltime kinderen tijd voor haarzelf.  Poep van Lucky wegscheppen en het beton afspuiten, wasje aan, overhemden strijken, fitnessen op het nieuwe apparaat, baantjes trekken,  douchen, wasje ophangen, koffie drinken, dagboek bijhouden, email beantwoorden en toen was het al kwart voor twaalf. Alle ramen en luiken dicht want Leonie, de life-in van Lucas en Gea, kwam eraan. We hebben nog maar één auto dus Karin kon met Leonie mee en Arno zou vanuit zijn werk naar school rijden. In de auto veel tips van Leonie gekregen over speelafspraakjes en BAS, buitenschoolse activiteiten van de Schroederschool. Waarschijnlijk gaan we pas na de zomervakantie beginnen met de BAS. Kunnen ze ballet, turnen, drama, knutselen etc volgen na schooltijd. Om 12.15 waren we bij school om Jord als eerste op te halen, Arno was er inmiddels ook. Hij had het erg naar zijn zin gehad, zat nu lekker te kleien. Hij wilde alleen niet verven…krijg je vieze vingers van. Op het schoolplein had hij tegelijk met Roos buiten gespeeld, dus ze liepen liefelijk hand in hand. Op naar de dames. Arno stond bij Roos te wachten, Karin bij Sofie. Sofie moest al twee meisjes, en haarzelf, teleurstellen want ze mocht van moeders nog geen speelafspraakjes maken. Dat van de speelafspraakjes is een goed teken. De eerste week even alleen school lijkt ons vermoeiend genoeg. Roos had het ook erg leuk gehad en had niet meer gehuild. Op het schoolplein vond ze de racende jongetjes ook niet meer zo eng. Beide dames hadden een verjaardag, dus in de auto werd er gesnoept. Jord kreeg rozijntjes van Sofie. Er stond toch in de schoolgids geen snoep als traktatie?! Bij thuiskomst gingen de kinderen met vaderlief even plonsen. Moeders maakte pitabroodjes klaar. Na het eten vaders weer in het pak op naar kantoor. De slaapbank werd uitgeklapt en de olijke tweeling, Jord en Roos, gingen even liggen. Sofie zocht haar rust in knutselen. ’s-Middags heeft Karin geskypt met Berry en Alice, gechat met neef Marc in America. En samen met Roos het mailtje van haar oude klas beantwoord. Bijna elk kindje had een vraag gesteld, dus dat werd een lang mailtje terug inclusief foto’s. Daarna kwam oma Hetty online, aan haar vertelden de kinderen één voor één hun belevenissen van de eerste schooldag. Zo hoor je als moeder ook weer andere dingen over de schooldag. Al met al was het een goeie eerste schooldag geweest. In de laatste skype minuut werd er gebeld aan het hek. Een jongeman die geld inzamelde voor een schoolbus voor het baseballteam. Tien gulden gegeven. Misschien zijn we opgelicht, maar het gevoel was goed. Als het geen oplichting was hebben we in ieder geval al iets bij kunnen dragen aan de ongelijkheid tussen rijk en arm. Lucky heeft ook een stapje voorwaarts gedaan. Ze deed een tennisbal in de bek. Ze heeft nog niet door dat ze hem op moet halen als we de tennisbal gooien, maar ze heeft wel door dat het speelgoed is. In ieder geval hebben we ons opgegeven voor een basiscursus gehoorzaamheid en een individuele begeleiding.