Woensdag 15 december 2010
Om negen uur moesten we op de Trompetbloemweg zijn voor de sleuteloverdracht. De eigenaren waren er, de makelaar was er dit keer niet bij. Arno liep met de eigenaren een rondje. De kinderen wilden vluchtig een kijkje nemen in alle kamers en het appartement. Vluchtig, want het zwembad lonkte. Dus toen de kinderen zwommen ging de uitleg over de sleutels, deuren en het personeel even op een rustiger tempo. Twee keer in de week wordt het zwembad schoongemaakt en eens in de twee weken komt de tuinman. Decadent, maar zeker nodig. Wij hebben namelijk geen verstand van het snoeien van exotische bomen en planten en een zwembad kan je goed vernachelen als je er geen verstand van hebt. Zo lang het in de huurprijs zit vinden we het prima. Na een half uur moest Arno weer weg, want om tien uur had hij een afspraak bij de marine kazerne Parera om de koelkast op te halen. De mariniers hadden een steekwagentje, dus dat was erg fijn. Nu nog een loodgieter vinden die het water erop aan kan sluiten. We hebben een klein setje gereedschap voor hoge nood mee, maar geen hele gereedschapskist. Tussen de middag bestond het eten uit bolletjes met niks erop. We hebben nog geen keukenspullen en geen tafel. Daar ging het opperhoofd iets aandoen. Dus hij kwam steeds met meer spullen aan; pannenset, vierpersoons serviesgoed, drie plastic borden, plasticbekers, bestekcarrousel. In de toekomst gaat dit naar het appartement.
Donderdag 16 december 2010
De kinderen wilden nog gaan zwemmen in het zwembad van Blue Bay, maar papa en mama hadden andere plannen. In de auto naar de Trompetbloemweg, lekker daar zwemmen. Ze moeten gaan wennen aan hun nieuwe stekje. Pizza uit de oven, want die zat wel gelukkig in het huis. Arno nam echter de pizza mee in de auto, want hij ging samen met de eigenares water en electra op ons naam zetten bij Aquaelectra. Daarna was hoofd Inkoop naar een matrassenfabriek om matrassen te kopen. Ze hadden echter één van de drie vereiste matrasmaten, de andere twee gingen ze maken konden morgen worden opgehaald. Luxe hoor, er wordt gewoon een matras op maat gemaakt. Daarna naar het vliegveld, dit keer met succes, de portemonnee kreeg hij eindelijk mee en alles zat er nog in. Helemaal blij.
Vrijdag 17 december 2010
De laatste uurtjes in Blue Bay. Het gevoel beklijft dat we toch iets te weinig gebruik hebben gemaakt van de dure faciliteiten van het ressort. Ondanks dat was het toch heerlijk om er vertoefd te hebben. We hebben opeens twee hele jonge katjes die op onze veranda zitten. Echt lief. Op de valreep nog even geskypt met Jep en Jylte. Leuk hoe neefjes en nichtjes op afstand zo’n lol met elkaar kunnen hebben. Rond half tien was het uit met de pret, toen werd er op de deur geklopt. De gastheer kwam even het huisjes controleren en ons uitzwaaien. Hele aardige man. Gelukkig hadden we afgelopen dagen al heel wat koffers versjouwd, dus viel het dit keer mee. Voor de laatste keer nog achterin de pick-up met de kinderen. Dat vinden ze echt gaaf. Hier gebeurt dat regelmatig. Ook kinderen los in de auto zonder gordel is geen vreemd tafereel. Wat nou autostoeltjes en veiligheid. Helaas, voor onze kinderen, maar bij ons gaat veiligheid wel voor. Op naar ons echt nieuwe huis. De huisbaas kwam lampen in de keuken repareren. Zorgde even dat de aardlek eruit lag. Oké, ook gecontroleerd, die werkt. Terwijl hij nog bezig was kregen de kinderen trek en de koelkast is nog niet helemaal gevuld, dus werden er pannenkoeken gebakken. Gelukkig had hoofd Inkoop wel al een pannenkoek pan aangeschaft. Arno was weer op inboedel inkoop, dit keer twee eenpersoonsmatrassen. Is wel een vereiste als je vanavond niet op de grond wilt slapen. ’s-Middags ging Arno de nieuwe auto halen bij de garage. Er staan tijdelijk dus twee auto’s. Na het avondeten en het bedritueel was het tijd voor een wijntje met de voeten in het zwembad verlicht door sterretjes en een bijna volle maan. Aahh de romantiek spettert hiervan af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten