Ayo Curacao

Misschien heeft het al een beetje gegonsd en vraag je je af klopt het nou wel of niet....
en ja het klopt!
Een deel van ons gezin gaat van de zomer weer verhuizen naar Nederland (Karin, Sofie, Roos, Jord en hond Lucky) En nee er is niks mis met ons huwelijk. Dit is zelfs een liefdevol besluit. Eigenlijk zouden we van de zomer op vakantie naar NL gaan. Ons huis in NL staat sinds maart leeg. De echte Caribische hitte moet nog komen en niet iedereen gedijt hier goed op. Dus stelde Arno voor, is het niet verstandiger als jij met de kinderen naar NL gaat. Is het huis weer bewoond, heb jij niet zo veel last van de warmte, kunnen de kinderen het schoolseizoen starten op de Regenboogschool en blijf ik tot de kerst op Curaçao. Dit laatste is natuurlijk voor het gezinnetje wat minder, maar Arno vliegt 1 keer per maand naar NL tot de kerst.
Voor het huis hier op Curaçao moet nu nog een nieuwe huurder zich melden, tot die tijd blijft Arno erin wonen. De spullen staan te koop op de Curaçaose marktplaats. En wat niet wordt verkocht gaat mee of geven we weg aan Ayudo Social, de kerk en andere gelukkigen.

Natuurlijk gaan we Curaçao missen, want het is een heerlijk eiland, mooie standen, lekker altijd buiten, mooie natuur, fantastisch groot huis, grote tuin, heerlijk zwembad. Maar...NL is ook mooi, lekkere seizoenen (die mis je pas als je weg bent...net als die regenbuien :-) De kinderen missen de sneeuw en het ijs. En ook zij zeggen in NL missen we Curaçao en op Curaçao missen we NL. Dus wie weet zal er ooit een hier stage gaan lopen of werken. In ieder geval zullen we zeker nog een keer naar Curaçao gaan, op vakantie. Maar ons hart en leven ligt meer in NL.

Dus vanaf 29 juli zullen jullie ons weer treffen in NL, al dan niet compleet als gezinnetje en v.a. de kerst weer compleet als gezin.

Maar...nu eerst nog even genieten van al het leuks van Curaçao.
Bijv. los achterin de pickup bak om houtjes te sprokkelen voor de BBQ!

Paasvakantie in Suriland

Je denkt als je geen reacties krijgt op je blog dat het niet gelezen wordt, maar de reacties kwamen juist omdat er geen nieuwe blog op stond. Sorry van de verwaarlozing, hier een berichtje over onze afgelopen vakantie in Suriname. Klik op de link's voor de impressies van onze overnachtingen.

Het leek ons leuk, nu we toch in de buurt zijn, om eens wat meer te weten te komen van het land waar veel landgenoten vandaan komen. Dus boekten wij een ticket naar Suriname en planden zelf onze reis. Gezien onze ervaring in Zuid-Amerika met onze wereldreis in ons achterhoofd moest dat toch lukken, enige verschil is dat je nu verantwoordelijk bent voor 3 minimensjes. Dus zochten we het internet af naar kindvriendelijke accommodaties. Het enige wat deze vakantie, 12 dagen, tegenviel was de heenreis. Marc, mijn grote neef uit Amerika verbleef met gezin in ons huis en zette ons af op Hato. We hadden 8 uur vertraging op Hato. De kinderen hebben zich voorbeeldig gedragen. Spelletjes gedaan, op de i-Pad (die na deze vakantie een ster heeft zo groot als een spinnenweb van een tarantula) en de winkeltjes bekeken. Om half 12 reden we met Marc weg en om half 4 's-nachts lagen we in ons bedje. En dat voor een vliegreis van 4 uur. Nou ja, we werden liefdevol ontvangen door Lloyd, de eigenaar van Kekemba resort in Paramaribo. Het huisje, nr. 11 -mocht ooit iemand willen boeken- was echt fantastisch. Om 9 uur 's-ochtends was toch echt iedereen uitgeslapen en moest het zwembad getest worden. We hadden en heerlijke porch (veranda) met uitzicht op zwembad, hangmatten, mooie tuin. En wat hebben ze hier een hoge bomen vergeleken met Curaçao en Nederland. En 's-middags ontdekte we in een boom, net aan de rand van de tuin een LUIAARD. Gaan veel mensen helemaal voor naar het binnenland en wij zien een aap vlakbij onze tuin. Het huisje ligt aan de rand van Paramaribo, aan de Cultuurtuin en de Zoo. Daar moesten we natuurlijk ook een dagje naar toe. Achter het resort loopt een paadje en zo kom je bij de achter ingang van de dierentuin, ideaal voor met kleine kinderen. Een hele mooie dierentuin, waar we de eerste blauwe vlinder -in het wild- voorbij zagen komen, zo groot als je hand. Fantastisch. In groot deel van de dierentuin is ingericht als speeltuin en er was zelfs een mevrouw die professioneel schminkte. Arno is dinsdags lopend richting het centrum gegaan om onze volgende overnachting te betalen. Hij vertrok toen het bewolkt was en kwam terug in een zeer nat t-shirt (niet van de regen..) Toen hij het t-shirt uittrok had hij zowaar een permanent t-shirt; meneer was verbrand. Stond erg mooi ehum. Drie huizen naast het ressort is een minimarket, met hele aardige eigenaren. Iedereen maakt hier een praatje met je en zwaait naar je. Echt een heel warm bad om zo ontvangen te worden. Heel anders dan Curaçao, dat is toch afstandelijker als je een vreemde bent, meer stads.
Na 3 nachtjes Paramaribo gingen we met een huurauto richting Cola Kreek. De naam zegt het al; een beek met een bruine tint. Daar bleven we 2 nachten. Super leuk voor de kinderen, met glijbanen die uitmonden in cola-water. Echt jungle sfeer. Niet te eng voor de kindjes, dus precies goed. Wel 's-avonds laat met het eten buiten gezeten, lange kleren aan voor de muggen maar dat viel mee. Met uitzicht op een veld vol vuurvliegjes, krekel geluiden, vlinders, mooie vogels en Sofie heeft nog een klein aapje gezien.
Daarna gingen we naar Domburg, weer richting Paramaribo. Daar verbleven we 3 nachten bij Surinat, ook weer ontzettende lieve gastheren met dito enthousiaste honden. Hele mooie tuin, met pompelmoenen. We konden er vissen in de tuin, klein speeltuintje, zwembad, achter ons huisje een sloot waar kleine krokodillen zwemmen (niet gezien helaas) wel kikkervisjes gevangen. En wederom in een boom een luiaard zien hangen. We zijn een dagje naar Lelydorp gegaan, eerst gegeten bij een Warung en daarna paaseieren gezocht in de vlindertuin. Helaas waren de daagjes zo weer om, dus moesten we weer onze biezen pakken om te verkassen naar onze eindhalte Kekemba. Van Domburg naar Paramaribo langs de Suriname rivier gereden, wat een soort hoog Vecht gehalte heeft. Bij Kekemba voelde het meteen als thuis komen. Gastheer John en Lloyd hadden ons huisje weer netjes gemaakt, maar dit keer stond er opeens een half afgebouwd huisje waar eerst enkel een overkapping was. Tjee wat kunnen bouwmannen hier hard werken zeg. In Paramaribo hebben we het centrum verkend, zijn naar de Palmentuin geweest, een blik geworpen in de centrale markt -dit vonden we niet zo jippie voor de kinderen, zijn nog naar de overkant gereden over de hele hoge brug, Fort Amsterdam bekeken, weer dagje dierentuin gedaan. En toen was de vakantie al weer voorbij.
Suriname is een mooi land, vriendelijke mensen, heerlijk eten, nog wel weer een stuk armer, maar ondanks de armoede altijd hartelijke mensen. Wel veel regen gehad, maar er totaal geen last van gehad. Koele nachten, waardoor het overdag niet gigantisch warm aanvoelde -tenzij de zon door kwam en er even geen wolken waren. Mooie natuur en ja, Suriname heeft zeker een plekje veroverd in onze harten. En Cola Kreek bij de kinderen.

Kleine kinderen worden groot

Inmiddels is onze kleinste dushi leerplichtig (leerplicht is op Korsou v.a. 4 jaar i.t.t. NL v.a. 5 jaar) Dus vlak voor de Carnavalsvakantie heeft meneer 2 dagen meegedraaid op de school van zijn grote zussen. Helemaal stoer natuurlijk.
De Carnavalsvakantie bleven we op het eiland. Soms een middagje strand, maar voornamelijk thuis lekker spelen en zwemmen. Natuurlijk stond de vakantie ook in het teken van Carnaval;

Dus gingen we naar de paardenparade...waar zelfs de hoeven geverfd waren, zodat het leek of de paarden nagellak op hadden...

 De kinderparade...

 De Gran Marcha (grote optocht)

En dan hebben we nog alle afscheidsparades...maar ja toen was ook ons Jordje jarig, dus we hebben niet alle parades meegemaakt. Jord heeft thuis een paar kindjes plus ouders uitgenodigd en zo werd het toch een leuk verjaardagsfeestje met semi-familie. Met het gezin zijn we een dagje naar het Kunuku aqua resort gegaan, waar lekker gezwommen en gegeten werd. En natuurlijk veelvuldig gebruik gemaakt werd van de waterglijbaan. Sofie heeft voor het eerst bij een vriendinnetje gelogeerd en Roos vond dat het met 5 jaar hoogste tijd werd om te beginnen aan AVI 3 en AVI 4 boekjes. Dus met recht...kleine kindjes worden groot....
Toen we maandag in de auto naar school zaten en Sofie twijfelde wat ze wilde vertellen in de groep. Ze besloot dat het leukste van de vakantie was dat er zoveel kolibries in de tuin zitten. Tja dan zijn onze liefjes nog zo onschuldig en vertederend klein...

2011-2012

Hier weer een update vanuit dushi Korsou
(speciale uitleg voor de digibeten; op onderstreepte of gekleurde tekst moet geklikt worden voor meer info)

SubStation Curacao had in november 2011 een ticket voor twee personen op een onbekende locatie op Curacao verstopt. Samen met Dolfijn FM kondigde ze elke dag hints aan op radio en via de Facebook-pagina van Substation die moesten leiden tot de locatie van de ticket. Bij de eerste ticket vonden we het voornamelijk leuk om de hints te ontcijferen. Maar toen de ticket gevonden was op de plek waar Arno al 4 dagen eerder gezocht had, in de oude yellow submarine op de parkeerplaats bij Jan Thiel, baalden we zo dat we vonden dat de 2e ticket voor ons moest worden. Dus met die instelling stond Arno voor en na zijn werk op allerlei plekken te zoeken. Vrouwlief hield de radio en facebooktips in de gaten en belde manlief voor de exacte locatie. Tja en met zo'n instelling zit er niks anders op: We've got 'em. Klik hier voor het radioverslag en voor foto's moet je even Arno's facebookpagina afstruinen tot nov 2011.  Zo'n ticket is niet niks, het is namelijk een kleine 1100 euro waard. Toch leuk voor een een combi van buitensport en denksport. De sub gaat 300 meter diep, dus da's wel bijzonder. Sofie mag met Arno mee, maar misschien slaat ze toch even over en dan mag waarschijnlijk opa Paul. Leuk he, Paul om dit zo via het blog te lezen ;-)

Roos heeft voor kerstvakantie in een keer haar A- en B-diploma gehaald. En niet normaal in een zwembad, nee mevrouw heeft haar diploma's in de zee gehaald. Echt heel ander sfeertje dan zo'n vies warm zwembad in NL. Als kado kreeg ze van oma zwemmen met de dolfijnen.

In de kerstvakantie zijn we een paar dagen naar Bonaire gegaan. We sliepen in het pocahontas-huis van Arno's collega die in Bonaire werkt. Super eiland, mooie natuur en rustig! Zeker een plek om naar terug te gaan als er meer gefietst, wandelt en snorkelt kan worden. Trouwens Bonaire klinkt vanuit NL heel ver, maar hier is het een vluchtje van 15 minuten. Je bent meer tijd kwijt qua inchecken, dan qua vliegen. Oud- en nieuw hebben we thuis (Korsou) gevierd, want dat kan je honden hier niet aandoen om weg te zijn. Vanaf de kerst tot half januari wordt je hier getrakteerd op knalvuurwerk. En dan niet dat goedgekeurde vuurwerk uit NL, nee echt giga vuurwerk waarbij je oordopjes nodig hebt. Bedrijven houden in de week voor de 31ste pagara's om hun medewerkers te trakteren (en de rest van het eiland) op een goed uiteinde. Echt iets voor Ard en Berry. 

In de vakantie, weekenden en avonden hebben we tijd om onze energie in internet te stoppen en we proudly present 2 website's. Arno, Reinoud en Hanzo zijn het brein achter www.ClubKasVuller.nl en Karin is het brein achter www.Buurtspeeltuin.nl En het zou nou leuk zijn als jullie niet alleen dit lezen, maar ook actief hier gebruik van maken. We doen dit niet voor het geld, maar meer voor de lol. Kijk en laat weten wat je er van vindt/wat er moet veranderen...

Na de kerstvakantie kreeg Sofie een leestoets. Toen ze overging van groep 3 naar 4 haalde ze net niet leesniveau eind groep 3. Mevrouw heeft het lezen nu ontdekt en leest AVI6-7. Super dus. En er is in het gezin nog een boekenwurm...Roos zit dan wel in groep 2, maar mevrouw lees met gemak AVI2-3. Als ze op de wc zit leest ze even een boekje uit.

Jord heeft zaterdag zijn 3e zwemles en moet voor het eerst met kleren aan zwemmen. Een zwembad heeft zo zijn voordeel. Niet alleen dat hij met zijn drie jaar al super zwemt, maar ook dat je even dagelijks spelenderwijs kan oefenen met het 'met kleren aan zwemmen'.  Jord vindt zwemmen in zee niet zo leuk, dus hij krijgt zwemles bij zwemjuf Marja thuis. Een nieuwe fase breekt aan, want meneer gaat 8 februari afscheid nemen van de peuterschool. Groep 1 here I come!!

2 maanden verder

In het begin schrijf je regelmatig op een blog, alleen diehards houden dit vol. Dus de frequentie wordt wat minder en dat heeft zo zijn redenen. We beginnen NL een beetje los te laten en proberen hier wat meer leven op te bouwen. Logisch zou je denk, maar ja als je uit een warm nest qua vrienden en familie komt dan is dit niet zo heel logisch. De contacten hier zijn toch echt anders dan de relaties die je in een durp hebt. Genoeg filosofisch gezwijmel, waar zijn we dan zo druk mee...

Tja, met eh...voornamelijk het gezin. Dat gedeelte hebben we de laatste 2 jaar NL vooral verwaarloosd. En wat is nou heerlijker dan gewoon een weekend aan te klooien in en om het huis. Beetje ontbijten, samen koffie drinken, bbq-en, chipsje met een biertje. Heerlijk. De kinderen hebben wekelijks speelafspraakjes (die hier dus van 1230 tot 16 uur duren), clubs (toneel en zwemmen) en vooral veel heen en weer rijden. Sofie gaf aan dat ze graag een eigen kamer wilde met een bureautje. Dus hebben we in een weekend een interne verhuizing gehad. De olijke twee (want veel denken toch echt nog steeds dat het een tweeling is) delen nu de kamer, alleen zonder stapelbed want de mannelijke helft is nogal ondernemend. Een vriendinnetje van Roos ging weer terug naar NL en zo konden we haar bedje overnemen. Helaas voor Jord heeft Roos echt minder slaap nodig, dus meneer loopt nu 3 weken met een kuchje rond. Mevrouw Sofie is helemaal blij met haar eigen stekkie en is nu bezig een verhaal over een kaboutermeisje te schrijven. Roos is bezig met zwemmen met kleren aan te oefenen, dus dat vordert ook. En Jord heeft het fenomeen speelafspraakjes ook ontdekt, alleen kiest hij precies een vriendje uit die 40 minuten in de auto verder woont. Niet praktisch dus, maar wel een heerlijk ventje.

En verder...

• autorally van de rotary. Roos heeft de 3e prijs gewonnen met een kleurplaat
• sponsorloop gelopen voor een bejaardentehuis Nos Welita
• bbq-en met eilandse vrienden
• klassenmoeder spelen
• een kinderfiets en een step lichter raken door een insluiper in de tuin
• puzzelrally van het werk
• dagje naar het strand
• alles evacueren want er zou een tropische storm komen...maar die bleef gelukkig uit
• naar landhuis Bloemhof gaan voor de lopende exposities
• koffiedrinken met collega-moeders
• regelwerk voor ons huis in NL welke verhuurd is en te koop staat

Nou zijn jullie weer een beetje op de hoogte. Ayo of te wel tot ziens.

Home sweety home

Na 7 weken NL zijn we weer thuis, ook al voelde NL ook als thuis. Arno is op en neer gevlogen (voor degene die dat niet weten en ons toch niet gezien hebben in deze weken) De eerste weken had de Regenboogschool gewoon nog les, dus gingen de meiden geregeld even een ochtendje meedraaien. Zo houden ze contact met de NLse vriendjes en konden we makkelijk afspraakjes maken. We leefden als een stelletje Roma's uit onze koffer. Eerst een week bij Paul & IJske, toen 3 weken in het huis van Merel & Jacomien (voor Arno's ouders aan de straat), 3 daagjes Veluwe met Hetty. Door een oproepje in de schoolkrant kwam er nog een aanbod van 9 dagen in het huis van Tialda & Koen in Kortenhoef, waardoor de kinderen weer genoeg speelkameraadjes hadden. Als toetje 7 dagen in een huisje op het strand van Vrouwenpolder, Zeeland, met de Kooijmannen en van Erpjesfamilieleden. De laatste nacht op de dijk werd nog even gevierd door een zelfgemaakte rose van HJ en Arjanne. We hebben veel vrienden en familie gezien, veel kleren gekocht, beide naar (ex)werkgever geweest, genoten van het mooie groen, de extreme precisie en zelfs genoten van de regenbuien...en nog mensen niet bezocht dingen niet gedaan en spullen vergeten te kopen. Volgende jaar beter, maar het was heerlijk om weer thuis te zijn in NL.
En eigenlijk is na 7 weken NL het ook weer heel fijn om weer naar Curacao te gaan en dan ook je weer thuis te voelen. Bert, Vera & Kim hebben genoten van ons huis, da's toch ook weer leuk dat je je weelde kan delen.
De eerste dagen zijn goed verlopen. De kinderen hadden weer zin om naar school en hun vriendjes te gaan. Arno baalde een klein beetje, want de 2 weken waren voorbij gevlogen. Time flies... en ik vind het ook wel weer lekker na 7 weken drukte dat ik even een momentje voor mezelf heb. Kortom het gaat goed. Het ritme zit er al aardig in. De eerste koffiedate is al gemaakt. Spontaan vandaag een moeder moeten helpen door haar kind mee te nemen van school omdat ze een lekke band had. Moeder en kind bleven meteen mee eten. Het eerste etentje staat al gepland. De hulp was blij met haar roomboterbabbelaars en we hebben nu eindelijk een poolboy ipv een poollady.
To be continued...

Tomoya Ohboya or Bonaire banded box jelly deel 2

Zoals in het bericht van vorige week is vermeld zijn wij het 'slachtoffer' geworden van een zeer zeldzame gevaarlijke kwal, de Tomoya Ohboya. We zijn nu aardig populair geworden door de media. In de media maandag voorpagina nieuws werd gezegd dat het om een Portugees oorlogschip ging. Dit hebben Arno en Michael afgelopen week in diverse media recht gezet d.m.v. ingezonden brieven naar kranten en op mediasite Versgeperst Arno heeft maandag 20 juni een radio interview gegeven en allerlei Zoölogen over de hele wereld vragen per mail om informatie en foto's. We worden al met al aardige experts. Wist je dat kwallen neteldieren zijn die netelcellen om hun mondopening hebben en een netelcel op een klein harpoentje met gif lijkt. Op een tentakel zitten miljoenen netelcellen en die kunnen tot 3 weken nadat de kwal al dood is overleven. Als je een tentakel ervan aanraakt, al ligt hij op het strand, schiet hij zo'n harpoen met gif af wat jeuk of pijn veroorzaakt. Zo blijkt dat deze kwallen met volle maan paren, dat jonge kinderen door het gespartel in het water eerder slachtoffer worden, dat deze zeer zelden in Curacao zijn, 20 jaar geleden is deze voor het eerst ontdekt bij de kust van Bonaire en daarna is deze nog 50 keer in het Caribisch gebied gesignaleerd, dat er een exemplaar uit 1991 in Amerika in een collectie zit en ze graag 'onze' kwal willen, dat er een locale expert is die 140 foto's heeft van wonden en onze in de collectie erbij wil, er een Braziliaanse zoöloog een hele vragenlijst stuurde, ons exemplaar bijna 90 cm lang was, dat kwallenbeten van een Tomoya Ohboya kunnen leiden tot een anafylaxie -een levensbedreigende toestand...en dit laatste heeft ons erg laten schrikken. Karin is allergisch en heeft al een epi-pen (dit is een automatische injectienaald met adrenaline) maar dit is voor bepaalde voedselallergie. Nu we dit lazen op internet blijkt dat een kwallenbeet ook kan leiden tot anafylaxie, misschien is het toch beter om altijd de epi-pen op zak te hebben.

In het vorige bericht hebben we niet precies de plekken verteld. Roos had tentakels om haar linkerhand, een grote bult bij het midden van haar borstbeen, plekken onder haar oksel en zij. Jord had een grote plek op zijn buik met een tentakel die liep tot halverwege zijn rug. Nu blijkt later dat hij ook een plekje op zijn duim had. Waarschijnlijk heeft Karin doordat ze Roos als optilde, zij schreeuwde als eerste,  tentakels van Roos op haar linker bovenbeen en rechter bovenarm gekregen. Als eerste reactie heeft Karin de tentakels met duim en wijsvinger van Roos haar hand gehaald. Daardoor had Karin ook wat plekjes op haar rechterhand, maar deze waren naar een dag weg. Doordat je vingers vet zijn en eelt hebben, blijkt dat de netel daar niet goed beet heeft. Het beste is natuurlijk handschoenen te dragen, zie vorig bericht voor de behandeling van kwallenbeten. De tweeling (want niet iedereen gelooft dat ze 2 jaar verschillen) hebben nu, 8 dagen later, nog beetje last van de wonden en diaree gehad. Karin is de hele week nog niet energievol en autorijden gaat ook niet super (late reactie en ziet auto's over het hoofd) Arno heeft Sofie dus de hele week naar school gebracht. Ze zijn zondag voor het eerst in het zwembad gegaan, maar we gaan nog niet naar het strand/zand. De wonden zijn niet helemaal dicht, zijn behoorlijk lelijk, bij Jord niet meer gezwollen, Roos belast haar hand nog niet optimaal, we smeren nog met fucicort, maar ze slikken geen claratine (antihistaminica) meer. Zoals we op internet gelezen hebben kan het weken, maanden, jaren duren voordat de wonden niet meer zichtbaar zijn. Vanmiddag hebben we een afspraak bij de huisarts, want Roos haar wond wordt gelig en haar hand ontziet ze. De harpoentjes moeten er uitgetrokken worden of zweren, maar ome dokter de Jong mag hier even naar kijken.
En als je denkt alles gehad te hebben...valt de oudste dochter 1,5 meter uit een boom tijdens een verjaardagspartijtje. Gelukkig alleen haar enkel gestuikt, maar het wordt echt even tijd voor VAKANTIE!! Nog 1 weekje school en dan hoeven we even niet meer vroeg op, vroeg naar bed en kunnen we uitrusten van het eerste emotionele maar een mooi en belevenisvol half jaar.